Browsing by Author "Tekin, Kuğu"

Now showing 1 - 20 of 37

Andrea Levy'nin Küçük Ada ve Monica Ali'nin Brick Lane Romanlarındaki Göç Söyleminin Yapısökümü
(2022) Kutlu, Tuğba; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu çalışma Andrea Levy'nin Small Island ve Monica Ali'nin Brick Lane adlı romanlarının detaylı bir analizini yaparak göç söyleminin yapı sökümünü amaçlamaktadır. Small Island İkinci Dünya Savaşı sonrası İngiltere'sinde Jamaikalı göçmenlerin durumunu gözler önüne sererken, Brick Lane Bangladeşli Müslüman-Asyalı göçmenlerin durumunu ele almaktadır. Bu iki roman farklı etnik kökenlerden ve kültürlerden insanları konu edinse de göçmenlere yönelik ırkçılık her ikisinde de ortak konudur. Small Island, ırkçılığın çoğunlukla siyah ve beyaz ayrımına dayandığı 1948'lerin savaş sonrası İngiltere'sinde geçmekte, ancak hikâye böyle bir ayrımın bu iki ırk arasında artan etkileşim sebebiyle yapılamayacağını gösterecek şekilde evirilmektedir. Benzer şekilde, Monika Ali'nin Brick Lane romanında ırkçılık İngiltere'de hala vardır ve savaştan yaklaşık elli yıl sonra zirve noktasındadır. Brick Lane'de ırkçılık konusunun değişen göçmenlere yönelik politikalar ile daha karmaşık bir hal almış olduğu görünmekte ve göç söylemi asimilasyon, entegrasyon ve çok kültürlü bir İngiltere'yi içermektedir. Her iki roman ortak nokta olarak ırkçılığı Londra'da farklı zaman süreçlerinde ele aldıklarından, göçmenlerle ilgili incelenen söylem değişen biçimleriyle ırkçılıktır. Bu inceleme kapsamında, göçmenlere yönelik ırkçılık söyleminin metinlere detaylı göndermeler yapılarak ve daha önce yapılan araştırmalara dayanılarak yapı sökümü sağlanmış ve ırkçılığın getirdiği ikili zıtlıklar yerine melezlik fikri sunulmuştur.
Atlas’ın Yükü Adlı Eserinde Hileci Yazar Jeanette Winterson
(2021) Adiguzel, Leyla; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Hileci, İsviçreli psikiyatr Carl Gustav Jung tarafından ilk kez ortaya atılan arketip kavramının önde gelen örneklerinden biridir ve genel olarak bireylerin karakterlerindeki bayağı özellikler olarak tanımlanır. Bununla birlikte çağdaş edebiyatta hileci arketipi; kurnaz, doğruyu söyleyen, hikâye anlatıcısı ve evrenin yasalarıyla oynayan bir dönüştürücü olarak tanımlanmaktadır. Hileci figür, gerçeği körü körüne kabul etmeyi reddeder; modası geçmiş zihniyetin yeri geldiğinde yıkılması gerektiği görüşünü savunur. Yıkıcı tutumuna rağmen kültürlerin tasarımına katkısından dolayı saygı duyulur. Jeanette Winterson’ın Atlas ve Herakles mitini tekrar kaleme aldığı Weight (Atlas’ın Yükü) adlı eseri, 2005 yılında farklı kültürlere ait mitleri tanınmış yazarlara yeniden yazdıran Canongate Myth Series projesi kapsamında yayınlandı. İngiliz edebiyatının önde gelen yazarlarından biri olan Winterson; titizlikle yazdığı hibrit kurgusunda, epik gelenekleri çeşitli edebi araçlar ve farklı türlerin karışımı ile yapı bozuma uğratır. Yazar, çok katmanlı eserinde gerçekte kendisini özdeşleştirdiği mitolojik kahraman Atlas üzerinden hikâyesini anlatır. Bu çalışma, eski miti yeniden kaleme alma sürecinde, kurnaz ve bilge bir dönüştürücü ve öykü anlatıcısı olarak Jeanette Winterson'ın hileci-sanatçı yönüne dikkat çekmeyi amaçlamaktadır.
Atwood'un The Handmaid's Tale ve The Testaments Eserlerinde Toplumsal Cinsiyetlendirilmiş Mekânın Çift Yönlü İşlevi: Evsel ve Kurumsal Alanlarda Denetim ve Direniş
(2025) Naouchi, Dana; Tekin, Kuğu; 01. Atılım University; Department of English Language and Literature; 02. School of Arts and Sciences; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences
Bu tez, Margaret Atwood'un The Handmaid's Tale ve The Testaments adlı eserlerinde toplumsal cinsiyetli mekânlar hem ataerkil kontrol aracı olarak işlev gördüğünü hem de feminist direnişe zemin hazırladığını incelemektedir. Gilead'da iktidar mekân üzerinden işler: yatak odaları, mutfaklar, çalışma odaları ve kurumsal yapılar kadınları baskılamak ve disipline etmek amacıyla tasarlanır. Ancak Atwood'un anlatıları bu mekânların durağan olmadığını gösterir; kadınlar bu alanları hafıza, dayanışma ve hayal gücü yoluyla dönüştürür. Yakın okuma yöntemi ve feminist mekân kuramı kullanılarak yapılan bu çalışmada Giorgio Agamben'in egemenlik teorisi, Doreen Massey'nin mekânsal politikalara dair dinamik yaklaşımı, Daphne Spain'in toplumsal cinsiyet ve mimarlık üzerine çalışmaları ile Gaston Bachelard'ın mekân poetikasından yararlanılmıştır. Tez, Gilead'daki her bir mekânın ya baştan toplumsal cinsiyetli olarak inşa edildiğini ya da ataerkil düzenin etkisiyle bu niteliği kazandığını ortaya koyar. Ataerki, tıpkı egemen iktidar gibi, mekân üzerinden işlemekte; ayrıştırmakta, kontrol etmekte ve kimin nerede yer alacağını belirlemektedir. Bu çalışma, Gilead'daki direnişin sadece kaçışla değil, dönüşümle mümkün olduğunu savunur: Kadınlar, Ardua Hall'da Lydia Teyze'nin gizli arşiv faaliyetlerinde ya da Agnes'in ev içindeki sessiz başkaldırısında olduğu gibi, mekânları yeniden şekillendirerek özneleşir. Atwood'un eserleri, ataerkil mekânsal düzenin kırılganlığını ortaya koyarak en baskıcı ortamların bile direniş potansiyeli taşıdığını gösterir. Bu tez, feminist edebiyat çalışmalarına, mekânı geri kazanmanın gücü geri kazanmak anlamına geldiğini vurgulayarak katkı sunmaktadır.
Çağdaş İngiliz Romanında Yeniden Yazılan Yunan Mitlerinde Göçebe Özneler: Jennifer Saint'in Ariadne, Pat Barker'in Kızlar'ının Sessizliği ve Natalie Haynes 'in Stone Blind Eserleri
(2025) Gayret, Gökçenaz; Tekin, Kuğu; 01. Atılım University; Department of English Language and Literature; 02. School of Arts and Sciences; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences
Bu tez, Jennifer Saint'in Ariadne, Pat Barker'ın Kızların Sessizliği ve Natalie Haynes'ın Stone Blind adlı romanlarında yer alan mitolojik kadın figürlerinin geçirdiği oluş süreçlerini incelemeyi amaçlamaktadır. Saint, Barker ve Haynes'in eserlerinde Yunan mitolojisinin kadın figürlerini yeniden hayal ederek varlık ontolojisini yersizyurtsuzlaştıran ve kadınlara dayatılan sınırları aşan bir oluş ontolojisini öne çıkaran alternatif bir varlık alanı yarattıklarını öne sürer. Bu bağlamda, çalışma yazarların arketipleri sabit ve özcü figürler olarak değil, insan ve insan olmayan güçlerle ilişkisel karşılaşmalar aracılığıyla sürekli dönüşen dinamik, göçebe özneler olarak yeniden yapılandırdıklarını savunur. Bu yeniden kurgulamalar, klasik anlatılara içkin hiyerarşik ontolojiyi sarsmakta ve bunu yerine dönüşüm, ilişkisellik ve akışkanlığa dayanan bir oluş etiğini benimsemektedir. Gilles Deleuze, Felix Guattari ve Rosi Braidotti'nin oluş ontolojisini esas alarak, bu tez Ariadne, Kızların Sessizliği ve Stone Blind adlı romanlardaki mitolojik figürlerin oluş süreçlerini, şizofreni, kaçış çizgileri, çizgili ve pürüzsüz alan, organsız beden ve göçebe özne gibi kavramlar çerçevesinde ele almaktadır. Bu kavramlar ışığında romanlara yapılan yakın okuma seçilen romanlardaki kadın arketiplerin, varlık ontolojisini sürdüren yakalama aygıtlarını radikal bir biçimde yersizyurtsuzlaştırdığını ve böylece öznelliğin durağan, özcü ve hiyerarşik yapılarını parçaladığını ortaya koyar. İnsan ve insan dışı güçlerle ilişkisel karşılaşmalar yoluyla, bu arketipler, öznelliğin sabit koordinatlarının çözüldüğü, oluş ontolojisinin ve göçebe öznellik biçimlerinin ortaya çıktığı pürüzsüz alanlara geçişi mümkün kılan kaçış çizgilerini etkinleştirirler. Bu ontolojik dönüşüm içinde, yeniden yorumlanan arketipler sabit sembolik varlıklar olarak işlev görmeyi bırakır ve bunun yerine özcü ve hiyerarşik paradigmaların ötesinde dinamik, ilişkisel ve dönüştürücü eylemliliği ön plana çıkaran göçebe öznellikler olarak yeniden yapılandırılırlar. Anahtar Sözcükler: oluş ontolojisi, göçebe öznellik, Deleuze, Guattari, Braidotti, Ariadne, Kızların Sessizliği, Stone Blind
D. H. Lawrence'ın Makineleşen Dünyada Mücadele Eden Karakterlerinin Ekoeleştirel Bir İncelemesi: Gökkuşağı ve Lady Chatterley'in Aşığı
(2022) Oom, Büşra Tokmak; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu çalışma Modernist bir yazar olan D.H. Lawrence'ın yirminci yüzyılda yazdığı Gökkuşağı (1915) ve Lady Chatterley'in Aşığı (1928) adlı romanlarını ekoeleştirel açıdan inceler. Endüstriyel devrimin hızla gelişerek insan hayatının her alanına yayıldığı bir dönemde yazılan bu eserler makineleşmenin doğa, insan ve toplum üzerindeki olumsuz etkilerini başkarakterlerin insanlarla, toplumla ve doğayla kurdukları ilişkileri inceleyerek ortaya koyar. İki eserin başkahramanları, doğa bilinci gelişmiş ve yaşadıkları dönemin olaylarına eleştirel açıdan bakabilen sıra dışı kadın karakterlerdir. İkisinin de ortak kaygısı, erkek egemen bir dünyada insanoğlunun icat ettiği makinelerle doğayı yok etmesi ve doğa ile insanın doğuştan var olan organik bağını kopararak özünü yitirmesidir. Geçmişte ihtişamından ve gücünden korktuğu doğadan Tanrının kollarına sığınan insan, geliştirdiği yıkıcı makinelerle doğayı kendisine boyun eğen bir hizmetkara dönüştürür. Doğa ile bağı kalmayan ve kurduğu kapitalist sisteme köle olan insan bencilleşerek her şeye kar odaklı yaklaşmaya başlar. Kadın/erkek ilişkileri de dahil olmak üzere insan ilişkileri sevgi ve uyumdan uzak, kişisel çıkar ve maddiyat üzerine kurulmuş sahte ilişkilere dönüşür. İnsanın doğasında ve toplumda oluşan bu trajik değişime sessiz kalamayan başkarakterler-Connie Chatterley ve Ursula Bragwen- çareyi yalnızlıkta ve yozlaşan toplumdan geriye kalan bir parça doğaya sığınmakta bulurlar. Ursula için bu kaçış kendi dünyasından olmayan bir erkekle evlenmeyi reddedip onun buyruğu altına girmekten kaçınmak iken, Connie için üst sınıfı temsil eden kocasını ve ona sunduğu zengin hayatı terk edip kendi ruhuna hitap eden ve bedensel arzularını tatmin eden alt sınıftan bir erkekle doğanın içinde sakin ve sade bir hayat kurmak olur.
Displacement and Fluid Identities in Little Bee, Shooting Kabul and Exit West
(2021) Rıaz, Adnan; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Günümüzde yaşanan göç dalgaları, uluslararası toplumun yerli kültürlere bakış açısını yeniden şekillendirdi. Göçmen kültürü, ulus-devletlerin değerlerini, kültürlerini ve normlarını bir dereceye kadar seyrelterek onlara meydan okumaktadır. Tez, göçün keyfi bir seçim olmaktan ziyade kapitalizm ve küreselleşmenin sonucu olarak ortaya çıkan bir zorunluluk olduğuna odaklanmaktadır. Başlıca suçlular olan sömürgecilik ve yeni-sömürgecilik araçları, zayıf ulusların, gelişmiş dünyanın ekonomik ve politik çıkarlarını beslemek için sömürülmesinde kullanılmaktadır. Kültürel ve ekonomik parazitler olarak görülen mültecilere sığındıkları gelişmiş ülkelerde nefretle bakılmaktadır. Little Bee Shooting Kabul ve Exit West romanları mevcut göç krizini mercek altına almaktadır. Žižek ve Agamben'in göçmenlerin doğuşu ve hak mücadelelerine ilişkin görüşlerinin de desteğiyle bu tez, konu ve kuramlar arasında bir paralellik kurmaktadır. Little Bee çok uluslu şirketlerin faaliyetlerinin kurbanı olan genç bir mülteci kızın mücadelelerini anlatmaktadır. Hikâyede genç kız her ne kadar Birleşik Krallık'a ulaştıktan sonra olumlu ilişkiler kurmaya çalışsa da yetkililer onu mülteci kimliğini kanıtlayan belgeleri göstermediği nedeniyle sınır dışı eder. Shooting Kabul Afganların, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliğinin çekilmesinin ardından Taliban'ın Kabil'i ele geçirmesiyle savaştan zarar gören Afganistan'dan gidişlerini anlatmaktadır. Eserde göçmen kültürünün derin köklülüğü, göçmenlerin ev sahibi kültüre meydan okuma biçimleri ve göç sonrası yaşam betimlenmektedir. Exit West dini fanatikler tarafından istila edilen mültecilerin vatanının kasvetli bir resmini çizmektedir. Vatandaşlar her ne kadar Batı yaşam modelini kopyalamaya çalışsalar da ekonomik ilerleme ve barış sağlayamazlar. Ancak roman, korkunç bir savaşın ardından göçmeyip yurtta kalanlar ve göç edenlerin yeniden buluşup yakınlaşmalarıyla olumlu bir hava ile sona ermektedir.
Güç Politikalarının Foucault'ya Göre Bir İncelemesi: Hayvan Çiftliği ve Sineklerin Tanrısı
(2021) Saleh, Mohammed; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu tez George Orwell'in Animal Farm (Hayvan Çiftliği) ve Willim Golding'in Lord of the Flies (Sineklerin Tanrısı) başlıklı romanlarındaki güç ve politika arasındaki bağıntıyı Michel Foucault'un görüşlerine gönderme yaparak inceler. Her iki romanda da güç, ilgili diğer karakterler karşısında politik fayda sağlama ve üstün olmanın tek yolu olarak gösterilir. Hem Napoleon hem de Jack diğer karakterlerden üstün olma hırslarını baskıcı güce dayandırırlar. Her iki karakter de kendi farklı toplulukları içinde var olan hiyerarşik düzene itirazı olan her canlıyı/bireyi ezmeye veya yok etmeye çalışırlar. Kurdukları totaliter düzenin katılımcıları Napoleon ve Jack'e gore birer kukladır. Napoleon ve Jack hakim oldukları düzeni korku duygusu ile yönetirler ve bu korku duygusunu oluşturan da ölüm tehdididir. Focault ayrıca başka bir üstün güç biçimi olan normalleştirici güçten söz eder ki buna göre yaptırım sadece baskıcı güç aracılığı ile gerçekleştirilmez. Normalleştirici güç etki alanındaki bireyleri sayısız kurallar ve yasalarla yönetir ve bu kuralları bireylerin zihinlerine çocukluktan itibaren yerleştirir. Bireyler bu kurallar ve yasalara uymayı bir an bile sorgulamayıp, teredddüt etmeden kabul ederler. Böylece üstün bir güç yaratılmış olur. Farklı bir sisteme gore işletilen bu güç konumu bakımından altta olanları yasalara uymaya zorlar. Örneğin, polisler bu gücü doğrudan yasaların yaptırım gücüne dayanarak kullanırken, öğretmenler yasaların ve kuralların yaptırım gücünü dolaylı yollarla hedef kitlelerine aktarırlar. Normalleştirici güç bireylerin baş kaldırmayı düşünmeyeceği dengeli bir yönetim biçimi önerir. Bu tezde incelenen iki roman da gösteriyor ki sadece baskıcı gücün kullanıldığı yönetim sistemleri dengesizdir ve bu dengesizlik sonunda isyana yol açmaktadır. Her iki roman da gücü elinde tutanların acımasız davranışlarına maruz kalanların isyanını aktarır. Her iki roman yazarının görüşüne gore uygulanan ister baskıcı güç ister normalleştirici güç olsun, sistem yönetimi altındakileri mutlak kontrol altında tutmayı hedefler.
Hanif Kureishi’nin Son Söz’ü: Kurgusal Biyografi Sanatı
(2020) Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Hanif Kureishi’nin 2014’te yayımlanan romanı Son Söz bir “anahtarlı roman” örneğidir. Kureishi bu eserinde postkolonyal edebiyatın dünyaca tanınmış bir yazarını, V.S. Naipaul’u, “Mamoon Azam” takma adı ile okuyucuya sunar. Bu makale modern biyografi yazarı rolünü üstlenen Kureishi’nin, bir bireyin yaşamı ile ilgili gerçekleri kaydederken, nesnel bir tarihçiden ziyade bir sanatçı olarak konuyu ele alış biçimini inceler. Kureishi, ana karakterinin edebiyatla olan ilişkisine ve özel yaşamına yön veren olayları doğrudan nakleden yazar olmaktan özenle kaçınır. Yazarın amacı Mamoon Azam olarak kurgulanan edebiyat ustasının gerçek hayattaki karşılığı olan V.S. Naipaul’un portresine ışık tutmaktır. Bu makale özellikle Kureishi’nin biyografi yazımında kullanmayı tercih ettiği yapısal metotları ve modern biyografi yazarının karşılaşabileceği olası zorlukları inceler. Yazar, yavan, güçlükle okunan sadece bilgilendirmeye dayanan bir yaşam öyküsü yazmak yerine konusuna bir sanatçı duyarlılığı ile yaklaşır ve böylece modern biyografi yazarının zanaatkârdan sanatçıya dönüşümünü aktarır. Makalenin son bölümü ise batıda yaşayıp üreten etnik yazarların bir temsilcisi olarak Kureishi’nin iki ayrı kültür arasındaki konumunu tartışır.
Harold Pinter'ın Tiyatro Eserlerinin Foucault'nun İktidar ve Mekân Bağlamlarında İncelenmesi: Doğum Günü Partisi, Git Gel Dolap, Kapıcı, Sera ve Bir Tek Daha, Dağ Dili, Küller Küllere
(2023) Keretli, Gülten Silindir; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu tez, Harold Pinter'ın tiyatro eserlerinde, Michel Foucault'nun iktidar ve mekân teorileri bağlamında 'disipliner iktidar'dan 'otoriter iktidar'a geçişini incelemektedir. Foucault'nun panoptizm ve heterotopik mekânı bu amaca ulaşmakta kullanılacak yöntemler olacaktır. Pinter'ın ilk ve son dönem oyunları, iktidar siyasetinin yerel mekândan uluslararası mekâna geçişinin izini sürmek amacıyla seçilmiştir. Bu çalışma, Foucault'nun disipliner iktidarını ve 'öteki mekânları' Pinter'ın politik oyunları üzerinden bağlamsallaştırmaktadır. Siyasi içerik hapsetme, iktidar siyaseti ve gözetim gibi kilit kavramları bağlamsallaştırmak için bilinçli olarak seçilmiştir. Keith Peacock, Pinter üzerine kaleme aldığı kitabında, Pinter'ın oyunlarında siyasi bir ideolojiye sahip olmadığını, bunu Pinter'ın kendisinin dile getirdiğini söyler. Oyun yazarı bu tiyatro oyunlarının birer politik analiz olmadığını 'gizlenmemiş ahlâkî tiksintisini' dile getirdiğini vurgular. Peacock, ilk dönem oyunlarının 1950'lerin 'kurumsal' oyunları olduğunu ve son dönem oyunlarının 1980'lerin 'devlet' oyunları olduğunu öne sürer. Son dönem oyunları daha çok azınlık haklarının güçsüzleştirilmesi, Nazi katliamı, Amerika'nın diğer ülkeler üzerindeki hakimiyeti gibi uluslararası meseleler üzerinedir. Bu oyunlar Doğum Günü Partisi, Git Gel Dolap, Kapıcı, Sera ve Bir Tek Daha, Dağ Dili, Küller Küllere mekansal analize uygun oldukları için seçilmiştir. Mekân kuramcılarından Henri Lefebvre, 'mekân politik olduğu için bir mekân siyaseti vardır' der. Bu alıntı, esasen ortaya konmak istenen ana fikri özetlemektedir. Bu tez 'sapma heterotopyası' bağlamında hem panoptik bir ceza sistemini hem de heterotopya yani 'öteki bir mekân' olarak akıl hastanelerini, psikiyatri hastanelerini, hapishaneleri konuşlandırmaktadır. Sonuç olarak, bu tez yukarıda bahsi geçen Foucault kavramlarını Pinter'ın politik ve açık-politik oyunlarında örneklendirir ve yeni bir çerçeveye yerleştirmeyi amaçlar. Anahtar Sözcükler: panoptikon, heterotopya, Harold Pinter, politik drama, iktidar siyaseti.
Hilary Mantel'in Every Day Is Mother's Day (1985), Doris Lessing'in Beşinci Çocuk (1988) ve Jodi Picoult'nun Cam Çocuk (2009) Eserlerinde Annelerin Engelli Çocuk Yetiştirme Deneyimi
(2025) Semercioğlu, Pelin Duygu Aksu; Tekin, Kuğu; 01. Atılım University; Department of English Language and Literature; 02. School of Arts and Sciences; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences
Bu tez, Hilary Mantel'in Every Day is Mother's Day (1985), Doris Lessing'in Beşinci Çocuk (1985) ve Jodi Picoult'nun Cam Çocuk (2009) adlı eserlerinde engelli çocukların annelerini incelemeyi amaçlamaktadır. Engelli çocukların annelerinin karşılaştığı zorluklar ele alınırken, annelik deneyimleri ve çocuklarıyla olan ilişkileri, ailelerde babaların rolleri, engelliliğin temsili ve romanların geçtiği zamanlardaki sosyal, eğitim ve sağlık hizmetlerinin işlevleri de tartışılacaktır. Bu tez engelli çocukların annelerinin yaşadığı zorlukların, esasen, toplumsal düzenin ataerkil yapısından kaynaklandığını ve bu düzenin büyük ölçüde engelsiz heteroseksüel erkek bireyler için tasarlandığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, tez annelik ve feminist engelli çalışmalarını temel almakta olup, Judith Butler'ın Performativite Kuramı ve Rosemarie Garland Thomson'ın Feminist Engellilik Kuramına referansla bir inceleme gerçekleştirmektedir. Butler'a göre toplumsal cinsiyet rolleri, tekrar eden pratikler sonucunda şekillenir ve norm olarak kabul edilir; dolayısıyla doğal değil, toplumsal olarak inşa edilmiştir. Garland Thomson ise engelliliğin fiziksel değil, toplumsal olarak inşa edildiğini öne sürer. Bu yüzden, bireyleri engelli kılan fiziksel ya da bilişsel farklılıklar değil, toplumun engelsiz bireyler için tasarlanmış yapıları olduğu savunulmaktadır. Bu çalışma, geleneksel aile yapısı içinde annelerden ideal annelik sergilemelerinin beklendiğini ve bu durumun annelerin omuzlarına ağır bir yük olduğunu öne sürmektedir. Ayrıca, engelli bir çocuğa annelik etmenin, aile içi dinamikler ve toplumsal yapı göz önünde bulundurulduğunda, çok daha fazla zorluk içerdiği tartışılmaktadır. Seçilen romanlar aracılığıyla, bu tezin, engelli çocukların annelerinin karşılaştığı zorlukların temelinde toplumsal normların yattığını ve bu normların, anneleri çocuklarının birincil bakım sağlayıcısı olarak konumlandırdığını ve, bunun yanı sıra, babaların aile içindeki yokluğu ve sosyal, eğitim ve sağlık hizmetlerinin yetersizliği, annelerin çocuklarını yetiştirirken daha fazla zorluk yaşamasına neden olduğunu bulmayı amaçlar.
İmgesel Gerçekler: George Lamming'in In The Castle Of My Skin ve Edgar Mittleholzer'ın My Bones And My Flute Romanlarının Postkolonyal Ekopsikolojik Okuması
(2024) Bora, Ceren; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of Basic English (Prep School); 14. School of Foreign Languages; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu tez, daha az çalışılan postkolonyal yazarların iki romanını hem ekoeleştirel hem de psikolojik bakış açılarından analiz etmeyi amaçlamaktadır. İki Karayip-İngiliz yazarın-George Lamming ve Edgar Mittelholzer- sömürge döneminde yazılmış romanlarının ekopsikolojik incelemesini içerir. Her iki roman da kültürel kimlik, kolonyal sömürü ve sömürgecilik sonrası manzaranın betimlenmesi sorunlarını irdelemektedir. Bu iki romancının postkolonyal kaygılarla birlikte ekolojik ve psikolojik sorunlarla nasıl baş ettikleri araştırılmaktadır. Eklektik/disiplinler arası teorik bir okuma yoluyla kültürel kimlik, doğa ve benliğin araştırılması ve betimlenmesi açısından iki roman arasındaki benzerlikler ve farklılıklar vurgulanmaktadır. Sonuç bölümünde de önerildiği gibi, her iki yazar Karayipler bağlamındaki sosyal zorlukların, eşitsizliklerin, çevresel sorunların ve adaletsizliklerin birbiriyle bağlantılı olduğunu ve bu nedenle kapsamlı bir okuma gerektirdiğini göstermektedir. Bu iki roman, doğal ve toplumsal dünyalardaki etkileşimle ilişkili olarak farklılıkların ve bireyselliğin ruhsal bütünlüğüne ilişkin geleneksel anlayışı yeniden inşa etme ve onunla uzlaşma girişimleridir. Bu bağlamda bu tez, her iki romanın psikolojik, ekolojik ve sömürge sonrası kimlik sorunu bağlamında disiplinler arası bir okuma ile bu konularda iki roman arasındaki benzerlik ve farklılıkları göstermektedir.
James Joyce'un Sanatçının Bir Genç Adam Olarak Portresi ve Virginia Woolf'un Bayan Dalloway Adlı Eserlerinde Gerçek Benliğinin Arayışı
(2025) Nooruldeen, Daneez; Tekin, Kuğu; 01. Atılım University; Department of English Language and Literature; 02. School of Arts and Sciences; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences
Bu tez, modern edebiyatın temel konularından biri olarak kabul edilen gerçek benlik arayışını araştırmaktadır. Bu çalışma, karakterin sosyal, ailevi ve bazen dini kısıtlamalara maruz kalması nedeniyle yaşadığı anıları, bakış açılarını ve travmatik deneyimleri yakalayan düşünce ve duygu zincirleri oluşturmayı amaçlamaktadır. Ortak temalar ve sıradan yaşamla ilgilenen on dokuzuncu yüzyılın aksine, yirminci yüzyıl özel yaşam ve iç dünyayla ilgilenen daha karmaşık bir dönem olarak tanımlanabilir. I. ve II. Dünya Savaşları'ndan sonra insanlar yalnızlık ve kopukluk çekerek yabancılaştı, modern insan istikrarsız bir hayata ve parçalanmış bir kimliğe sahip olmaya başladı ve bu da onu kendini tanımlamada zorluk çekmeye itti. Karakterlerin düşünceleri rastgele gelir ve belirli bir kurala veya olay örgüsü yapısına uymadan kendiliğinden gelişir. Yazar böylece karakterlerin psikolojisinin derin ve karmaşık katmanlarını keşfeder; karakterin zihninde olup bitenleri yansıtarak duyguların karmaşıklığını yakalar. Modern insan çevresine yabancılaşmış, yalnızlığını kendisiyle ve toplumuyla boğuşarak yansıtmaktadır. Gerçek benliğin dikkate alınmasını incelerken, bilinç akışı, modern yazarın bireyin mücadelesini, yaşam ve yaşama amacını bulma arayışını keşfetmek için kullandığı önemli tekniklerden biri olabilir. Yazar bu anlatım tarzı boyunca karakterin psikolojik durumunu ele alırken aynı zamanda karakterin iç dünyasıyla da tanışıyor. Bu tez, yirminci yüzyılın iki önemli romanındaki: James Joyce'un A Portrait of the Artist as a Young Man ve Virginia Woolf'un Mrs. Dalloway romanlarındaki kahramanların kimlik oluşumuyla mücadelelerini göstererek ve bu kahramanların ruh hallerini derinlemesine analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu tez boyunca okuyucu, gizli gerçek benliği ortaya çıkarmak ve onunla yüzleşmek için kahramanların zihnine derinlemesine girecektir. Ayrıca bu çalışmada modern insanın, modern toplumda kaybolduğuna inandığı kimliğini inşa etme çabası da incelenmektedir. Anahtar Sözcükler: James Joyce, Virginia Woolf, gerçek benlik, bilinç akışı, A Portrait of the Artist as a Young Man, Mrs. Dalloway
Julian Barnes'ın Flaubert's Parrot, a History of the World in 10 ½ Chapters Ve the Sense of an Ending Eserlerinde Tarih Boyunca Gerçekliğin Ifadesi
(2021) Demirtürk, Mehtap; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu tezin amacı, Julian Barnes'ın kişisel, biyografik ve resmi tarihleri içeren eserleriyle, gerçek ve kurgu arasındaki çizgileri bulanıklaştırarak tarih boyunca gerçeğin ifadesini sunmaktır. Barnes postmodern edebiyat dünyasında hayli dikkat çekici yazarlardan biridir ve üç tarih dalında, gerçekliğin ifadesini postmodern bir bakış açısıyla geçmişi irdeleyerek sorunsallaştırmıştır. Bu çalışmada, Barnes'ın Flaubert's Parrot biyografik tarih örneği olarak incelenmiştir, A History of the World in 10 ½ Chapters adlı eseri ise resmi tarih örneği olarak analiz edilmiştir ve son olarak The Sense of an Ending adlı eseri kişisel tarihin bir örneği olarak tartışılmıştır. Bu tez, tarihin üç alt türünü analiz ederek, tarih veya geçmişte gerçeğin ne kadar güvenilmez, sorgulanabilir ve öznel olduğunu göstermeyi amaçlamaktadır. Barnes'ın bir dal olarak tarihe ironik bir yaklaşımı vardır ve üç romanında da tarihin/geçmişin geçerliliğini ve tarafsızlığını sorgulamaktadır. Tarihin üç dalından örnekler vererek, kişi geçmişi bireysel olarak da deneyimlese, tarih resmi kitaplarda yazılı da olsa, tarihin arkasında dini bir inanç da yatsa, geçmişte yaşananlara dair somut bir delil olmadığını iddia etmektedir. Biyografik, kişisel ve resmi tarihlerin özelliklerine işaret etmek için, bu tezde postmodernizmin onları nasıl sorunsallaştırdığına ve Julian Barnes'ın tarihi/geçmişi anlatırken postmodernizmin araçları olarak tarihsel üstkurmaca ve parodi üzerine Hutcheon'ın görüşlerini nasıl kullandığına işaret edilmiştir.
Kamila Shamsie’nin Home Fire Romanı: Bir Aile Trajedisinin Yeniden Yazımı
(2021) Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Kamila Shamsie’nin Home Fire (2017) romanı Sophocles’in Antigone adlı trajedisinin yeniden yazımıdır. Roman, günümüzde azınlıklar kültürel uyum sağladıkları ve İngiliz olma kavramını özümsedikleri sürece hoşgörülü olduğu söylenen İngiliz toplumunda Pakistan kökenli İngiliz vatandaşı, Isma, Aneeka ve Parvaiz adlı üç kardeşin varoluş mücadelesine dayanır. Küreselleşme sürecinde, özellikle 20. yüzyılın sonlarında güneyden kuzeye hareket eden göçmenlerin sayısı hızla yükselmiştir. Bu istenmeyen hareketlilik ve 11 Eylül olaylarının ardından gelen kaos ortamı batida yaşayan Müslümanların iki farklı grup olarak sınıflandırılmasına yol açmıştır: “ılımlı Müslümanlar” olarak anılan ilk grup batı değerlerine göre yaşamakta ve böylece hakettikleri düşünülen vatandaşlık ayrıcalıklarından yararlanmaktadırlar. İkinci grup ise aşırılıkçı görüş ve davranışları nedeniyle ilgili ülkenin vatandaşlarına sunduğu haklar ve fırsatlardan yararlanması sakıncalı bulunan kişilerden oluşmaktadır. Batının güvenlik politikaları aşırılıkçı olanı yok etmeye dayandığı için aykırı bir ses duyulduğunda çatışma kaçınılmaz olmaktadır. Romanda görülüyorki aşırılıkçı görüşlere sahip olmak ya da radikal eylemlere karışmak sadece söz konusu kişinin değil bu kişinin tüm yakınlarının devlet düşmanı olarak damgalanmasına yol açmaktadır. Bu çalışma Kamila Shamsie’nin Home Fire romanını, Müslüman İngiliz vatandaşlarının yönetimce uygulanan yanlış takip ve gözetim politikaları nedeniyle yaşadıkları dram açısından incelemektedir.
Karayip Diyasporasındaki Yuva Özlemi Kavramının Britanya Romanlarında Temsili: Andrea Levy'nin Limonun Meyvesi ve Caryl Phillips'in Son Yolculuk Romanları
(2020) Yalçın, Nazlı Elif; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu çalışma, yuva özlemi kavramının Karayip diyasporasına mensup bireylerdeki etkilerinin, özellikle Andrea Levy'nin Limonun Meyvesi (1999) ve Caryl Phillips'in Son Yolculuk (1985) romanlarındaki ana karakterler üzerindeki etkilerinin incelenmesini amaçlamaktadır. Limonun Meyvesi'ndeki ana karakterin Jamaikalı göçmen bir ailenin Britanya doğumlu çocuğu olması ve Son Yolculuk'taki ana karakterin Karayipli bir göçmen olması, ana karakterlerin 'yuva' arayışlarındaki benzerlik ve farklılıkların izini sürmek için önemlidir.İkinci Dünya Savaşı'nın bitimini takip eden yıllarda, Britanya'ya olan büyük çapta göçlerin nedeni özellikle erişilecek bolluk ve zenginliğe olan ortak inançtan kaynaklanmaktaydı. Fakat Britanya'ya göç eden Karayipliler bambaşka bir gerçekle karşılaştılar ve birçoğu, Britanya doğumlu çocukları için de bir ikilem olan, 'yuvalarını' bulma çabasıyla yüzleştiler.Yuva özlemi birçok nedenin birleşmesinin sonucu olarak değerlendirilebilir. Bunlar; bir kişinin geçmişine aşina olmamasına, intizamsız aile bağlarına, şahsi ilişkilerindeki sorunlara ve hâtta eğitim geçmişlerine dayandırılabilir. En önemlisi ise, bir kişinin Britanya'da göçmen olmasıyla, göçmen bir ailenin Britanya doğumlu çocuğu olması arasındaki fark, 'yuvalarının' neresi olduğunu saptamalarındaki belirleyici faktör olabilir. Ancak her iki taraf da ırkçılık ve ayrımcılığa uğrayabilir ve çoğunluğa ait hissetmekte zorlanabilir. Birey kendini köksüz hissettikçe ve bir yerle kendini özdeşleştiremedikçe, duygusal buhran ve neticede kimlik kriziyle karşı karşıya kalabilir. Limonun Meyvesi ve Son Yolculuk'taki ana karakterlerin ikisi de yuva özleminin yol açtığı hislerden rahatsız olmuşlardır ve huzursuzluklarını gidermek için yollar aramaktadırlar. Bu çalışma, bir giriş, dört ana bölüm ve bir sonuç bölümünden oluşmaktadır. Giriş bölümünde, 'yuva' kelimesinin çağrışımları, tezin genel hatları ve her bölümün özeti sunulmuştur. Anahtar Sözcükler Sömürgeleşme sonrası Edebiyatı, Karayip diyasporası, yuva özlemi, ırk, kimlik krizi
Keats, Tennyson ve D. G. Rossetti'nın Eserlerindeki Şiir Sanat ve Gerçeklik Doğruluk Arasındaki Estetik İlişki
(2017) Asıatıdou, Anna; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu tezin amacı, estetik algılar ve gerçeklik algısı arasındaki ilişkiyi John Keats, Alfred L. Tennyson ve D.G. Rossetti şiirleri aracılığıyla sanat, güzellik ve gerçeklik kavramlarını felsefi ve edebi tartışmalarla bağdaştırarak incelemektir. Tez, Keats, Tennyson ve D.G.Rossetti'nin eserleriyle ilgili yapılan estetik yorumları meydana getiren estetik geleneği ve estetiğin yeni kullanımlarına esin kaynağı olan uygulamaları tartışır. Bu tez özellikle on dokuzuncu yüzyıl estetik algısına yoğunlaşır çünkü bu yüzyıl, estetiğin bir akım haline geldiği tarihsel bir dönemdir. Ayrıca tezde görülüyor ki, estetik uzun bir felsefi ve edebi eleştiri döneminin biçimlendirdiği, üzerinde tartışılabilir bir kavramdır ve bu kavramın içeriği çeşitli sanatsal kullanımlarla biçimlenmiş ve biçimlenmeye devam etmektedir. Bu bakımdan estetik, gelişimi devam eden bir kavramdır. Estetiğin doğası ve şiirdeki ilgili uygulamaları, kavramın etkileri, sapmaları ve gerçekle olan ilişkisi bağlamında tezde tartışılır. Bu tezin temel felsefi yapısı Platon'un estetik ve gerçeklik felsefesinin çağdaş bir yorumla değerlendirilmesine dayanır ve sanat ve gerçeklik arasındaki ilişki ve gerçeklikle ilgili yeni algıları özgür sanatsal ifade aracılığıyla yansıtır. Tezin sonuç bölümünde görülüyor ki, sanat, gerçeğin anlık ve/veya farklı algılanışı olası kılan estetikle ilgili kapsamlı, katmanlı ve esin kaynağı olan uygulamaların ifade edildiği alandır. Sonuç olarak, sanat algısının bu şekildeki oluşumu, sanatın doğası ile gerçekliğin doğasının bağlantılı olduğunu göstermektedir.
Kuzey ve Güney ve Büyük Umutlar Romanlarında Sınıf ve Cinsiyet Bağlamında 19. Yüzyıl İngiliz Toplumu
(2024) Nalbant, İrem; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu tez, Viktorya dönemi İngiltere'sinde var olan sınıf ve cinsiyet temelli toplumsal sorunları Marksist edebiyat eleştirisi merceğinden inceleyecektir. Kuzey ve Güney (1855) ve Büyük Umutlar (1861) romanları sanayileşmenin etkisiyle birey ile toplum arasındaki çatışmayı anlatmaktadır. Seçilen iki yazarın sorunlu toplumsal konulara bakış açıları tezde tartışılacaktır. Bu sorunlu konuların en önemlileri arasında Viktorya çağının sosyo-ekonomik ve kültürel durumu ve kadınların görece düşük konumu araştırılacaktır. Sanayileşmenin etkisiyle sınıflar arasındaki kopukluk derinleşmiş, özellikle mevcut adaletsiz toplumsal düzen nedeniyle emekçilerin ağır çalışma koşulları dayanılmaz hale gelmiştir. Bu durumların Marksist bir okumayı zorunlu kıldığı görülmektedir. Marksist ideolojiler, farklı sosyal sınıflar etkileşime girdikçe sosyal hareketliliğin insanların davranışlarını nasıl etkilediğini anlamaya çalışmaktadır. Sonuç olarak, kentsel ve kırsal alanlar arasında ortaya çıkan bireysel çatışma, Elizabeth Gaskell'in Kuzey ve Güney'i referans alınarak analiz edilecektir. Charles Dickens'ın Büyük Umutlar'ı ise burjuva toplumsal değerlerinin bireyleri nasıl etkilediği, özellikle yoksul alt sınıf bireyleri nasıl baskıladığı dikkate alınarak incelenecektir. Bu tezin Viktorya dönemi edebiyatında sınıf ve toplumsal cinsiyet temelli konulara ilişkin gelecekteki çalışmalara yeni bir katkı sağlayacağını umuyoruz.
Margaret Atwood' Un Penelope'sinde Homeros'un Odysseia Destanı, Jeanette Winterson'ın Atlas'ın Yükü'nde Atlas ve Herakles Efsanesi ve Ali Smith'in Girl Meets Boy' Unda Ovid'in Dönüşümler Anlatı Şiiri
(2021) Adıgüzel, Leyla; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Ünlü İskoç yayınevi Canongate'in, 2038 yılına kadar yüz mitin yeniden yazdırılması amacıyla 2005 yılında mit projesi başlatması, antik mitlere süregelen ilginin, çağdaş edebiyatta yaygın bir eğilim haline geldiğini göstermiştir. Bu amaçla, farklı milletlerden birçok yazara çeşitli kültürlerin destanlarını yeniden yazdıran yayınevi; projeye Margaret Atwood, Jeanette Winterson ve Ali Smith'i de dâhil etmiştir. Bu noktadan hareketle tezin amacı, söz konusu proje kapsamında yayımlanan sırasıyla Penelope, Atlas'ın Yükü ve Girl Meets Boy adlı üç romanı arketipsel eleştiri kuramı açısından incelemek ve kadim mitleri yeniden anlatma sürecinde yazarların yararlandıkları yöntemleri araştırmaktır. Bu bağlamda tez, üç yazarın parodi, karnaval ve pastiş gibi çeşitli edebi teknikleri kullanarak, mitlerin yeni versiyonlarında geleneksel arketip kavramını sarstıklarını ortaya koymuştur. Çalışma, yazarların erkek egemen söylemin yerini kadın söylemine bıraktığı hibrit eserlerinde, Bakhtin'in çok seslilik kavramını benimsediklerine de dikkat çekmektedir. Buna göre, okuyucuyu kışkırtan hilebazlıklar ve kelime oyunları ile geçmişe atıfta bulunan üç yazar, kuralları çiğneyerek ve antik mitleri epik geleneklere meydan okuyan farklı bir bakış açısıyla anlatarak, hileci sanatçı olduklarını doğrulamaktadırlar. Böylece tezde, yüzbinlerce yıl sonra tekrar gündeme gelen antik mitlerin, hileci yazarların ellerinde çeşitli stratejilerle yeniden şekillendirildiği ve farklı bakış açılardan değerlendirilebilecek hibrit metinlere dönüştürüldüğü sonucuna varılmıştır.
Margaret Atwood'un Antilop ve Flurya, Jeannette Winterson'ın Frankissstein: Bir Aşk Hikayesi ve Richard K. Morgan'ın Değiştirilmiş Karbon'u Üzerine Transhumanist ve Eleştirel Posthumanist Bir Çalışma
(2024) Yastıbaş, Gülşah Çınar; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Bu tez, yirmi birinci yüzyılın distopik bilim ve spekülatif kurgu edebiyatındaki Margaret Atwood'un Antilop ve Flurya, Jeannette Winterson'ın Frankissstein: Bir Aşk Hikayesi ve Richard K. Morgan'ın Değiştirilmiş Karbon isimli eserlerini, transhümanizm ve eleştirel posthümanizm bağlamında incelemektedir. İnsanın fiziksel, bilişsel ve psikolojik sınırlarını aşmak için geliştirilen ve transhümanizmle örtüşen teknolojileri, aynı zamanda eleştirel posthümanizm ile örtüşen etik, çevresel ve sosyo-politik kaygıları inceleyerek, bu tez, seçilen eserlerde transhümanist yaklaşımın tekno-iyimser vizyonu ile böyle bir vizyonun tekno-kapitalist toplumlarda ortaya çıkan benzeri görülmemiş sonuçları arasındaki çatışmayı göstermeyi amaçlamaktadır. Seçilen eserler, teknolojinin insan deneyimlerini ve diğer varlıklarla ilişkilerini şekillendirmedeki rolünü anlamak için analiz edilmekte ve nihayetinde insan olmanın ne anlama geldiğini yeniden tanımlanmaya yönelir. Bu tez, Julian Huxley, Max More, Nick Bostrom, Donna Haraway, N. Katherine Hayles ve Rosi Braidotti gibi önemli savunucuların görüşlerine dayanarak transhümanizm ve eleştirel posthümanizm teorik çerçevelerini kullanmaktadır. Bu analiz aracılığıyla tez, edebiyatın gelişmekte olan teknolojilere yönelik toplumsal bakış açılarını şekillendirme ve insanlığın geleceği üzerine eleştirel düşünmeyi tetikleme gücünü vurgulamaktadır. Transhümanizmin tekno-iyimser vizyonu ile posthümanizmin eleştirel bakış açılarını karşılaştıran bu tez, teknolojik ilerlemenin bireyler, toplum ve çevre üzerindeki daha geniş etkilerini dikkate alan dengeli bir yaklaşıma duyulan ihtiyacın altını çizmektedir. Çalışma nihayetinde, bu edebi eserlerin insan geliştirme teknolojileriyle ilişkili kaygıları nasıl yansıttığını ve bunlara karşı nasıl uyardığını göstermeyi ve hızlı teknolojik değişim çağında insanlığın potansiyel geleceğine dair incelikli bir anlayış sunmayı amaçlamaktadır.
Mitlerin Feminist Bir Okuması: Margaret Atwood'un The Penelopiad'ı ile Ali Smith'in Girl Meets Boy Romanları
(2024) Er, Eylem; Tekin, Kuğu; Department of English Language and Literature; Department of English Language and Literature; 17. Graduate School of Social Sciences; 02. School of Arts and Sciences; 01. Atılım University
Yeniden yazım, yazarlar tarafından yaygın olarak kullanılan bir tekniktir. Bu bağlamda Canongate yayınevi tanınmış yazarları, Homer'in The Odyssey'i ve Ovid'in Metamorphoses'i gibi klasik eserleri yeniden yazma ve yorumlamaya davet etmiştir. Bu seride Margaret Atwood, Odessa mitini, erkek egemen bakış açısını değiştirip, Penelope ve on iki hizmetçinin hikayesini öne çıkararak yeniden şekillendirmiştir. Benzer bir şekilde, Ali Smith, Girl Meets Boy adlı romanında Ovid'in Metamorphoses adlı eserinde geçen kız-erkek Iphis'in hikayesini yeniden işlemiştir. Atwood'un tersine, Smith halihazırda var olan toplumsal cinsiyet akışkanlığı sorununu derinlemesine yansıtmıştır. Iphis'in hikayesini modernize ederek, Smith 'toplumsal cinsiyet' kavramının zamansızlığını vurgulamıştır. Her iki yazar da ataerkil toplumlarda toplumsal cinsiyetin nasıl inşa edildiği ve mitlerde kadınların nasıl bastırıldığı, ihmal edildiği ve önemsenmedikleri gibi feminist kaygılar altında mit oluşturma ve mitleri yeniden yazmanın farklı noktalarını aktarmışlardır. Bu sebeple, bu tezin amacı bu mitleri yeniden yazan yazarların parodi, altüst etme ve pastiş gibi edebi araçlardan yararlanarak yeniden şekillendirdiği eserlerini incelemek ve çözümlemektir, aynı zamanda, eserlerde sunulan ana karakterler aracılığıyla bu yeniden yazımların kadınların özgürleşmesinin, özerkliğinin ve toplumsal cinsiyet akışkanlığının önemini temsil ettiği sonucuna varmaktır, bu karakterler; Penelope ve on iki hizmetçisi; Imogen ve Anthea'dır.