Şaşmazel, Hilal Türkoğlu

Şaşmazel, Hilal Türkoğlu

Name Variants

S.,Hilal Turkoglu
Sasmazel, Hilal Tuerkoglu
Sasmazel, Hilal Turkoglu
H. T. Şaşmazel
Turkoglu Sasmazel H.
Sasmazel,H.T.
Şaşmazel,H.T.
Hilal Türkoğlu, Şaşmazel
H., Sasmazel
Şasmazel H.
S., Hilal Turkoglu
Ş.,Hilal Türkoğlu
Ş., Hilal Türkoğlu
Turkoğlu Şaşmazel H.
Hilal Turkoglu, Sasmazel
H.T.Sasmazel
H.T.Şaşmazel
Sasmazel H.
Sasmazel, H. T.
Türkoglu, H
Turkoglu, Hilal
Sasmazel, H. Turkoglu
Sasmazel, Hilal T.
H. T. Sasmazel
Şaşmazel, Hilal Türkoğlu
H.,Şaşmazel
Şaşmazel H.
Sasmazel, H. Tuerkodlu
Türkoǧlu Şaşmazel,H.
Şaşmazel, Hilal

Job Title

Profesor Doktor

Email Address

hilal.sasmazel@atilim.edu.tr

Main Affiliation

Metallurgical and Materials Engineering

ORCID ID

0000-0002-0254-4541

Scopus Author ID

16680382000

Full item page

Scholarly Output

52

Articles

33

Citation Count

750

Supervised Theses

9 Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 9 of 9

Eşeksenli Elektroeğrilmiş Çekirdek-kabuk Tipi Kompozit Pcl Kitosan Yara İyileşme Malzemeleri
(2016) Sürücü, Seda; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; Metallurgical and Materials Engineering
Bu çalışma, sentetik poly(ε-caprolactone) (PCL) ve doğal kitosan polimerlerinin doku mühendisliği uygulamaları için 3 boyutlu PCL/kitosan/PCL çekirdek-kabuk yapıları oluşturmak üzere bir araya getirilmesi ile ilgilidir. Doku iskeleleri elektroeğirme yöntemi ile üretilmiştir. Numunelerin karakterizasyon özellikleri temas açısı ölçümü (CA), Taramalı Elektron Mikroskopu (SEM), Transmisyon Elektron Mikroskopu (TEM), X-ışını Fotoelektron Spektrometresi (XPS) analizleri ile belirlenmiş ve ayrıca doku iskeleleri için gaz geçirgenlik testi, kalınlık ölçümleri, PBS emme ve büzüşme testleri yapılmıştır. Ortalama fiberler arası çap değerleri PCL için 0.717±0.198 µm, kitosan için 0.660±0.070 µm ve PCL/kitosan çekirdek-kabuk yapısı için 0.412±0.339 µm olarak hesaplanmıştır. Ayrıca ortalama gözenek boyutları PCL/kitosan çekirdek-kabuk yapısına kıyasla sırasıyla PCL için %66.91 ve kitosan için %61.90 kadar düşüş göstermiştir. PCL/kitosan çekirdek-kabuk yapısının XPS analizi PCL ve kitosan polimerlerinin karakteristik tepe değerlerini göstermiştir. Hücre kültürü çalışması L929 ATCC CCL-1 fare deri hücre hattı ile yürütülmüştür. Doku iskelelerinin biyouyumluluk performansı MTT tahlili, floresan mikrosbu, Lazer Taramalı Konfokal Mikroskobu (CLSM) analizleri ile saptanmıştır. Sonuçlar göstermiştir ki bu araştırmadaki üretilen mikro/nano lifli PCL/kitosan çekirdek-kabuk doku iskelelerinin üzerinde ve içine doğru hücre canlılığı ve yayılması artmıştır.
Grafen Oksit (go) Modifiye Elektroeğrilmiş Poli (ε-kaprolakton) (pcl) Nanomalzemeler
(2019) Başar, Ahmet Ozan; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; Metallurgical and Materials Engineering
Çalışmanın amacı, sentetik biyobozunur polimer poli(ε-kaprolakton) (PCL) ve grafen oksit (GO) birleşiminin elektroeğrilmesiyle üç boyutlu, kompozit bir doku iskelesi elde etmektir. Ayrıca, kompozit PCL/GO yapılarının Gly-Arg-Gly-Asp-Ser-Pro (GRGDSP) ve/veya tiyofen (Th) (PCL/GO, PCL/GO-GRGDSP, PCL/GO-Th, PCL/GO-GRGDSP-Th) ile birlikte etkileşimleri incelenmiştir. Toz GO örneklerinin karakterizasyon özellikleri ATR-FTIR ve Raman analizleri ile tayin edilmiştir. Elektroeğrilmiş doku iskelelerinin karakterizasyon özellikleri ise; kalınlık ölçümleri, taramalı elektron mikroskobu (SEM), yüzey temas açısı (CA) ölçümleri, X-ışını fotoelektron spektroskopi (XPS), termogravimetrik analiz (TGA), iletkenlik ölçümleri, PBS şişme ve büzüşme davranış testleri, in vitro degradasyon (bozunma) çalışmaları ve mekanik testleri ile yapılmıştır. Bu analizler sonucunda, bütün doku iskelelerinde eşdağılımlı homojen morfoloji gözlemlenmiştir. GO eklenmesiyle PCL/GO doku iskelelerinde daha iyi hidrofilisite ve yaklaşık 5° temas açısı düşüşü gözlenmiştir. PCL ve GO birleşimi ile elektriksel iletkenlikte artış gözlenmiş ve ölçülen en yüksek değer PCL/GO-GRGDSP-Th (2%) için bulunmuştur (15.06 μS.cm-1). Doku iskelelerinin mekanik performansı ise iyi disperse (dağılmış) olmuş GO'nun PCL matriksine eklenmesiyle artmıştır. Ayrıca, üretilen doku iskelelerinin hücre-materyal etkileşimleri MG-63 hücre hattı kullanılarak; MTT tayini, ALP aktivitesi, Alizarin red boyaması, Floresan ve SEM analizleri ile incelenmiştir. Yapılan hücre kültürü çalışmaları sonucunda, GO'nun ileri düzey özellikleri ve biyolojik arayüzleri sayesinde PCL/GO-GRGDSP-Th (0.5%) doku iskelesi en yüksek biyouyumluluk (saf PCL doku iskelesine kıyasla 1.87 kat daha fazla MTT absorbansı) göstermiştir.
Poli(ε-kaprolakton) Doku İskele Yüzeylerinin Hücre Yönlendirmesi için Elektroeğirme ile Desenlenmesi
(2020) Albayrak, Deniz; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; Metallurgical and Materials Engineering
Bu çalışmanın amacı, hücreleri yönlendirmek için, bir maske/şablon kullanarak 2D pürüzsüz çözücü döküm yöntemiyle üretilmiş Poli(ε-Kaprolakton) (PCL) yüzeyleri üzerine elektroeğirme yöntemiyle üç boyutlu lifli PCL yüzey desenleri üretmektir. Üretilen doku iskelelerinin karakterizasyonları kalınlık ölçümleri, Taramalı Elektron Mikroskopisi (SEM) analizleri, temas açısı (CA) ölçümleri, Fourier dönüşümü kızılötesi spektroskopisi (FTIR) ve mekanik testlerle yapılmıştır. SEM mikrograflarına göre, tüm elektroeğrilmiş doku iskele yüzeyleri eşdağılımlı düzgün bir morfoloji sergilerken, çözücü döküm yüzeyleri pürüzsüz ve gözeneksizdir. CA (⁰) ölçümleri, çözücü döküm yüzeylerinin orta derecede hidrofilikliğe (~60⁰) sahip olduğunu gösterirken, elektroeğrilmiş bölgeler daha hidrofobik bir karaktere sahiptir (elekroeğirme kaplı yüzey için ~110⁰ ve elektroeğrilmiş desenler için ~85⁰). Mekanik testler, üretilen iskelelerin kırılgan ve gevrek bir karaktere sahip olduğunu göstermiştir. Ayrıca 7 gün süre ile fare fibroblast (L929) hücreleri ile hücre kültürü çalışmaları yapılmış ve hücre tutunma analizi, MTT analizi, floresans ve SEM analizleri yürütülmüştür. Hücre kültürü çalışmaları, hücrelerin, çözücü döküm ve elektroeğrilmiş yüzeylerinde farklı tutunma ve üreme eğilimlerine sahip olduğunu göstermiştir. Böylece, çözücü dökülmüş yüzeyler üzerinde elektroeğrilmiş desenler oluşturularak, hücre tutunması ve proliferasyonunun oluşturulan desenler aracılığıyla manipüle edilmesiyle, hücreleri yönlendirmek mümkün olmuştur.
İleri Periodontal Diş Çekimi Yara Yeri İyileşme Malzemeleri: Elektroeğirilmiş Çekirdek-kabuk Pcl Pcl Nanofiberler
(2023) Tukay, Arı Kutluğ; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; Metallurgical and Materials Engineering
Bu çalışmanın amacı; elektroeğirme tekniği kullanarak çekirdek-kabuk PCL/PCL nanofiberlerin üretilmesinin sağlanması ve üretilen nanofiberlerin yüzeyleri dielektrik barrier discharge plazma yöntemi ile DAP monomeri kaplanarak, periodontal yara yeri bölgelerinin iyileşmesinin hızlandırılmasına katkı sağlanmasıdır. Nanofiber yapılı iskeletler çekirdek-kabuk elektroeğirme yöntemi ile üretilmiştir. Üretilen nanofiberler 1 dk., 3 dk. ve 5 dk. olarak DBD plazma işlemine tabi tutulmuş ve yüzey modifikasyonu sırasında yüzeyleri DAP monomeri ile kaplanmıştır. Örneklerin karakterizasyonları, temas açısı (CA) ölçümleri, taramalı elektron mikroskobu (SEM), geçirimli elektron mikroskobu (TEM), Fourier dönüşümü kızılötesi spektroskopisi (FTIR) ve ayrıca üretilen çekirdek-kabuk PCL/PCL nanofiberler için gaz geçirgenlik testi, mekanik testi, kalınlık ölçümleri, PBS emilim ve büzülme testleri gerçekleştirilmiştir. Viskozitelik bakımından daha fazla vizkoziteye sahip kloroform çözücünün kabukta kullanılması ile oluşturulan Grup-1 numuneleri ve kloroform çözücünün çekirde kullanılması ile üretilen Grup-2 numuneleri karşılaştırılmıştır. Ortalama fiber çap değerleri, elektroeğirme yöntemi ile üretilmiş PCL/PCL grup 1 için 1.252 ± 0.422 ve yüzey modifikasyonları sonrasında 1 dakikalık için 1.366 ± 0.211, 3 dakikalık için 1.369 ± 0.129 ve 5 dakikalık için 1.372 ± 0.230 olarak hesaplanmıştır. Grup 2 için ortalama fiber çap değerleri; 2.039 ± 0.503, v 1 dakikalık için 2.152 ± 0.705, 3 dakikalık için 2.156 ± 0.711 ve 5 dakikalık yüzey işlemine tutulmuş numuneler için 2.160 ± 0.602 olarak hesaplanmıştır. Çekirdek- kabuk PCL/PCL nanofiberlerin FTIR analizleri, DAP monomeri eklenerek DBD plazma yüzey kaplaması öncesinde ve sonrasında oluşan karakteristik polimer zirvelerini de göstermiştir. Hücre kültürü çalışmalarında L929 fare fibroblast hücre hattı ile çalışılmıştır. Nanofiberlerin biyouyumluluk performansları MTT testi, flüoresans boyama testi ve SEM analizi ile belirlenmiştir. Sonuç olarak; bu çalışmada oluşturulan Grup-2'nin elektroeğirme yöntemi ile üretilmiş ve yüzeyleri 5 dakika boyunca DBD plazma yöntemi kullanılarak DAP monomeri ile kaplanmış PCL/PCL nanofiberlerin, nanofiber yapılar üzerinde/arasında hücre canlılığını ve proliferasyonunu arttırdığı gösterilmiştir.
Coating of Titanium (tial6v4)) Alloy by Electrospun Poly (ε-Caprolactone) (pcl)
(2020) Gelal, Hasan Mohammed Alı Abdullah Al; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; Davut, Kemal; Metallurgical and Materials Engineering
Çalışmanın amacı, elekroeğirme mekanizması kullanılarak poli (ε-kaprolakton) (PCL) ile kaplanmış titanyum alaşımı TiAl6V4'ten oluşan bir biyomateryal implant üretmektir. Ayrıca, titanyum alaşımı için yüzey işleminin kaplama üzerindeki etkisi de incelenirken, kaplama kalınlığı bir mikrometre kullanılarak belirlenmiştir. Örneklerin morfolojik karakterizasyonu Taramalı Elektron Mikroskopisi (SEM) kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Yüzey ıslanabilirliği, temas açısı (CA) kullanılarak tayin edilmiştir ve titanyum alaşımlı mikroyapının optik mikrografları, optik mikroskopi kullanılarak elde edilmiştir. Substratlarda kompozisyon ve elementlerin tayini Enerji dağılımlı spektroskopisi (EDS) ile yapılmıştır. Yüzey morfolojisinin daha detaylı nicel analizi ve implantların yüzeyindeki pürüzlülüğü değerlendirmek için AFM ve pürüzlülük ölçümleri kullanılmıştır. PCL'nin TiAl6V4'e yapışmasını belirlemek için yapışma testi yapılmıştır. EDS ile sonuçlarına göre elde edilen örneklerin işlendikten sonra diğer elementlerden arınmış olduğu görülmüştür. Optik mikroskopi, alaşımların ön işlemden geçirilmesinden sonra optik mikrograflar vasıtasıyla mikro yapıdaki değişiklikleri gözlemlemek için kullanılmıştır. SEM ile taşlama, parlatma ve dağlamadan sonra yüzey morfolojisindeki değişim de kaydedilmiştir. Pürüzlülük ölçümleri, 3 mikron parlatma TiAl6V4 numunesinde 0.005 mikrondan, 120 öğütme TiAl6V4 numunesinde 0.56 mikrona kadar olan ortalama pürüzlülük değerlerini kantitatif olarak göstermiştir. Ölçümlerden sonra, kaplamanın kalınlığı 0.01 mm olarak belirlenmiştir. Temas açısı ölçümleri sonucunda en iyi hidrofilikliğe sahip numunenin 58.63° temas açısı ile PCL ile kaplanmış kazınmış alaşım olduğu görüşmüştür. Ayrıca yapışma testi, kaplama yapışması için en iyi iki adayın kazınmış ve 1200 öğütme numuneleri olduğunu göstermiştir: kaplamanın %99'undan fazlası, bandın çıkarılmasından sonra kaplamadan çıkmaz. Anahtar kelimeler: Electrospinning, TiAl6V4 alloy, Poly (𝜀-caprolactone)
Potansiyel Vitröz Tamponadı Olarak Yeni İnkülüzyon Kompleksi İçeren Hidrojel Kompozit
(2023) Durukan, Barkan Kağan; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; Metallurgical and Materials Engineering
Bu tez, poli(vinil alkol)-aşı-poli(ε-kaprolakton) (PVA-g-PCL) kopolimeri ve α-siklodekstrin (α-CD) kombinasyonunu kullanarak, fiziksel çapraz bağlama teknikleri ile enjekte edilebilir bir hidrojel üretimi üzerine yoğunlaşmaktadır. Odak noktası biyomedikal uygulamalar için uygun bir hidrojel sistemi geliştirmek olan bu araştırmada enjekte edilebilir bir hidrojel ihtiyacını ve PVA-g-PCL kopolimeri ve α-CD'nin formülasyonda kullanılmasının potansiyel avantajlarını vurgulayan kapsamlı bir literatür incelemesi de sunulmaktadır. Bu tezde, PVA tarafından başlatılan ve sodium hidrit (NaH) tarafından katalize edilen ε-kaprolaktonun halka açılım polimerizasyonu yoluyla PVA-g-PCL kopolimerlerinin sentezi ayrıntılarıyla anlatılmaktadır. Bu tezin deneysel amaçlarından biri olan PCL yan zincirlerinin PVA omurgasına başarılı bir şekilde aşılandığı, jel geçirgenliği kromatografisi (GPC), Fourier dönüşümü kızılötesi spektroskopisi (FTIR) ve proton nükleer manyetik rezonans (H-NMR) karakterizasyon teknikleri kullanılarak belirlenmiştir. Hidrojel formülasyonlarının mekanik özellikleri reolojk ölçümler ile test edilmiş ve enjeksiyon sonrası yapısal bütünlük değerlendirmesi için enjekte edilebilirlik testleri uygulanmıştır. Sonuç olarak bu çalışmada enjekte edilebilir hidrojelleri geliştirmede PVA-g-PCL kopolimerleri ve α-CD'nin kullanımının önemine dikkat çekilirken daha fazla optimizasyon ve karakterizasyon ihtiyacının önemi vurgulamaktadır. Bu çalışmanın bulguları, doku mühendisliği ve rejeneratif tıp potansiyel uygulamaları için enjekte edilebilir hidrojel sistemlerinin ilerlemesine katkıda bulunmaktadır. Anahtar Kelimeler: Yumuşak Doku Uygulamaları, Enjekte Edilebilir Hidrojel, Aşı Kopolimerizasyonu, PVA-g-PCL, α-CD
Poli(vinil Alkol) Grafen Nanokompozitlerin Geliştirilmesi
(2017) Gözütok, Melike; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; Metallurgical and Materials Engineering
Çalışmanın amacı, polivinil alkol (PVA) ve grafenin formlarından indirgenmiş grafen oksit (rGO) ve kimyasal buharla biriktirilmiş (CVD) tek tabaka grafenin elektroeğirilmesiyle olası uygulamalarda (paketleme, elektriksel, termal ve doku mühendisliği) kullanılmak üzere yeni nanokompozitlerin elde edilmesidir. Bu amaç doğrultusunda iki farklı yöntem kullanılmıştır. Bunlardan ilki satın alınan PVA ve farklı yüzdelerdeki (ağırlıkça % 0.5 ve 1) rGO karışımının elektroeğirilmesiyken, diğeri PVA'nın CVD tek tabaka grafene elektroeğirilmesidir. Elde edilen nanokompozitlerin UV ışını ile çapraz bağlanmasının ardından, her iki tip malzemenin karakterizasyon özelliklerinin belirlenmesi; kalınlık, iletkenlik ve yüzey temas açısı (CA) ölçümleri, taramalı elektron mikroskobu (SEM), termogravimetrik (TGA) ve su, mekanik ve degredasyon (bozunma) testleri ve PBS şişme ve büzüşme davranış tayinleri ile yapılmıştır. Bunun yanı sıra rGO/PVA nanokompozitlerinin kimyasal kompozisyonları Fourier Dönüşümlü Kızılötesi Spektrofotometre (FTIR), kristal yapıdaki değişim X-ışını Kırınım (XRD) ile incelenmiş ek olarak su buharı geçirgenlik analizleri (WVTR) yapılmış; PVA elektroğrilmiş CVD tek tabaka grafen nanokompozitleri için ayrıca optik mikroskop ve Raman analizleri yapılmıştır. Bu analizler sonucunda, en yüksek fiber çapı ~340 nm ile elektroeğirilmiş %0.5 rGO+PVA nanokompozitleri için ölçülürken, en yüksek elektrik iletkenlik değeri elektroeğirilmiş % 1.0 rGO+PVA nanokompozitleri için ~11 μS.cm-1 olarak bulunmuştur. Bu analizlere ek olarak, hazırlanan nanokompozitlerin hücre-materyal etkileşimleri MG-63 hücre hattı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Tüm bu analizlerin sonucunda % 1.0 rGO+PVA tipi nanokompozitin olası uygulamalarda (paketleme, elektriksel, termal ve doku mühendisliği) kullanmak üzere oldukça uygun ve yararlı bir malzeme olduğu anlaşılmıştır.
Elektroeğirme Prosesi Boyunca Sıcaklık ve Nem Parametrelerinin Kitosan Fiberler Üzerine Etkisi
(2020) Arajı, Mundher Al; Şaşmazel, Hilal Türkoğlu; İşgör, Sultan Belgin; Metallurgical and Materials Engineering
Bu çalışmada, doğal biyobozunur polisakkarit, kitosan (CS), kullanılarak nanofiberler elde edilmiştir. Elektroeğirme işleminin sıcaklık ve nem parametrelerinin kitoson fiberler üzerine etkisi optimize edilmiş parametrelerle araştırılmıştır. Bu parametrelerden iğne ve toplayıcı arasındaki mesafe 7 cm'dir. Ek olarak, akış hızı 2 μl/dk iken, uygulanan voltaj ise 16,5 kV'dir. Kullanılan polimer çözeltisi, kitosan polimerinin trifloroasetik asit (TFA) içerisinde 50 – 55°C'de sıcak plaka üzerinde manyetik karıştırıcı ile homojen çözelti elde edilene kadar karıştırılması ile elde edilmiştir. Kitosan fiberlerinin karakteristik özellikleri SEM, ATR-FTIR ve DSC ile tayin edilmiştir. Kitosan fiberlerinin morfolojik özellikleri Taramalı Elektron Mikroskopisi (SEM) ile, kimyasal yapı analizi ise Zayıflatılmış Toplam Yansıma - Fourier Dönüşümlü Kızılötesi Spektrometresi (ATR-FTIR) ile incelenmiştir. Farklı sıcaklık ve nem parametreleri için erime entalpisi ve sıcaklık değişimleri Diferansiyel Taramalı Kalorimetre (DSC) ile belirlenmiştir. Ortalama fiber çapı, gözenek boyutu dağılımı ve yüzde gözeneklilik değerleri, SEM analizinden alınan fotoğraflarla ImageJ programı (Versiyon, 1.52a) kullanılarak tayin edilmiştir. Ortalama fiber çapı (260 ± 2.20 – 442 ± 2.72 nm), gözenek boyutu dağılımı (0.039 ± 0.004 – 0.063 ± 0.007 μm) ve yüzde gözeneklilik ise (% 49 – 60) aralığında bulunmuştur. SEM analizi sonuçlarına göre sıcaklık artışı ile; ortalama fiber çapı azalmış, gözenek boyutu dağılımı ve yüzde gözeneklilik ise artmıştır. Buna karşılık nem artışı ile ise; ortalama fiber çapı, gözenek boyutu dağılımı ve yüzde gözeneklilik artmıştır. ATR-FTIR sonuçları ile, kitosanın kimyasal yapısının çeşitli ortam parametreleri için aynı bileşime sahip olduğu görülmüştür. Kitosan fiberlerinin termal özellikleri DSC ile araştırılmış, sonuçlar kitosan fiberi üretimindeki sıcaklık ve nem değişikliğinin erime entalpisi ve sıcaklığında değişime yol açtığını göstermiştir.
Citation - WoS: 0
Citation - Scopus: 0
Editorial: Biofabricated Materials for Tissue Engineering
(Frontiers Media Sa, 2024) Sasmazel, Hilal Turkoglu; Gunduz, Oguzhan; Ramalingam, Murugan; Ulag, Songul; Metallurgical and Materials Engineering
[No Abstract Available]