Hemşirelerin İçselleştirilmiş Kadın Düşmanlığı ve Benlik Saygılarının Değerlendirilmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, hemşirelerin içselleştirilmiş kadın düşmanlığı ile benlik saygılarının belirlenmesi ve içselleştirilmiş kadın düşmanlığı ile benlik saygılarının arasındaki ilişkinin ve sosyodemografik özelliklerin içselleştirilmiş kadın düşmanlığı üzerinde ve benlik saygılarına etkisini incelemektir. Bu tez çalışması tanımlayıcı, kesitsel ve ilişki arayıcı tipte yapılmıştır. Araştırmanın evrenini Ankara Etlik Şehir Hastanesi'nde çalışmakta olan 2294 kadın hemşire oluşturmaktadır. Örneklem için Ankara Etlik Şehir Hastanesi'nde bulunan 8 ana binada çalışan kadın hemşire sayısı tespit edilmiştir ve tespit edilen kadın hemşire sayısına göre minimum hemşire sayısı 226 olarak belirlenmiştir. 26 Ocak- 11 Mart 2024 tarihleri arasında yapılan çalışmamıza 720 hemşire gönüllü katılım sağlamıştır. Veri toplama sürecinde Sosyodemografik Bilgi Formu, İçselleştirilmiş Kadın Düşmanlığı Ölçeği ve Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği olmak üzere üç farklı ölçme aracı kullanılmıştır. Bulgular, hemşirelerin içselleştirilmiş kadın düşmanlığı orta- yüksek düzeyde olduğunu göstermiştir. İçselleştirilmiş kadın düşmanlığı alt boyutları olan kadını değersizleştirme eğilimi orta seviyede, kadına güvenmeme orta- yüksek seviyede, erkeklere kadından daha fazla değer verme eğiliminin ise yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Hemşirelerin benlik saygısının orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Hemşirelerin içselleştirilmiş kadın düşmanlığı ve benlik saygısı arasında negatif yönde düşük düzeyde ilişki saptanmıştır. Aile yapısı tutucu- geleneksel, öğrenim durumu ön lisans, yaş grubu 31-40 yaş aralığında ve Onkoloji hastanesinde çalışan hemşirelerde içselleştirilmiş kadın düşmanlığı daha yüksek olduğu belirlenmiştir. İçselleştirilmiş kadın düşmanlığına yönelik bilgi ve farkındalığın yükseltilmesi, farklı çalışmalar ile ilişki düzeylerinin tespit edilmesi konunun çok yönlü olması ve aydınlatılması açısından önemli veri kaynağı olacaktır.The aim of this study was to determine nurses' internalized misogyny and self-esteem and to examine the relationship between internalized misogyny and self-esteem and the effect of sociodemographic characteristics on internalized misogyny and self-esteem. This thesis study was descriptive, cross-sectional and correlational. The population of the study consists of 2294 female nurses working in Ankara Etlik City Hospital. For the sample, the number of female nurses working in 8 main buildings in Ankara Etlik City Hospital was determined and the minimum number of nurses was determined as 226 according to the number of female nurses. 720 nurses voluntarily participated in our study conducted between January 26 and March 11, 2024. Three different measurement tools were used in the data collection process: Sociodemographic Information Form, Internalized Misogyny Scale and Rosenberg Self-Esteem Scale. The findings showed that nurses' internalized misogyny was at a medium-high level. It was concluded that the tendency to devalue women, which are sub-dimensions of internalized misogyny, was at a medium level, distrust of women was at a medium-high level, and the tendency to value men more than women was high. Self-esteem of nurses was found to be at a moderate level. A low level negative relationship was found between internalized misogyny and self-esteem of nurses. It was determined that internalized misogyny was higher in nurses whose family structure was conservative-traditional, education status was associate degree, age group was 31-40 years old and who worked in oncology hospitals. Increasing the knowledge and awareness of internalized misogyny and determining the relationship levels with different studies will be an important data source in terms of multidimensionality and clarification of the issue.