Demokrasinin İşlevselliği ile Sendikalar Arasındaki İlişki

Abstract

Demokrasi, halkın kendi kendisini yönetmesi anlamına gelir. Ancak bunun yöntem olarak nasıl gerçekleşeceği konusunda ortaya birden fazla fikir atılmıştır. Halihazırda en fazla tercih edilen temsili demokrasidir. Ancak bunun da işletilmesi konusunda ülkeden ülkeye bir takım farklılıklar meydana gelebilmektedir. Bu durumda özgürlüklerin ne boyutta olduğu gerçeği sendikacılık fikrinin gelişmesini sağlayacak önemli bir noktadır. Çünkü demokrasinin varlığı ve doğru işletilmesi fikir özgürlüğü bağlamında insanların kendilerini daha iyi ifade edebilmesi ve yasal bir çerçevede örgütlenebilmesini sağlayacaktır. Sendikalaşma sanayi devrimi ile ortaya çıkmış ve işçi sınıfının sosyalist çerçevede örgütlenmesi ile ilk olarak Batı'da kendini göstermiştir. Türkiye'de ise Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde bilhassa 1908'den sonra tam anlamıyla olmasa da sendikal hareketler ortaya çıkmıştır. Cumhuriyetin ilanından sonra 1946'ya kadar sendikalaşama hareketleri neredeyse tamamen yasaklanmıştır. Çok partili hayata geçişten sonra ise bir takım haklar verilmesine rağmen gerçek anlamda ilerleme 1961'den sonra kaydedilmiştir. Türkiye için sendikalaşma fikri tam anlamıyla demokrasi kültürü yerleşmediği için topal ördek misali ilerlemiş zaman zaman ise 1980 darbesinden olduğu gibi yasaklara maruz kalmıştır.Democracy means people's self-government. However, more than one idea has been raised as to how this will take place as a method. It is currently the most preferred representative democracy. However, there may be some differences from country to country in terms of its operation. In this case, the reality of the extent of freedoms is an important point that will enable the development of the idea of unionism. Because the existence and correct operation of democracy will enable people to express themselves better and organize within a legal framework in the context of freedom of thought. Unionization emerged with the industrial revolution and first manifested itself in the West with the organization of the working class within a socialist framework. In Turkey, on the other hand, trade union movements emerged in the last period of the Ottoman Empire, especially after 1908, although not fully. Until 1946, after the proclamation of the Republic, unionization movements were almost completely banned. Although some rights were granted after the transition to multi-party life, real progress was made after 1961. For Turkey, the idea of unionization developed like a lame duck, as the culture of democracy was not fully established, and from time to time it was subject to prohibitions, as in the 1980 coup.