\"TİCARİ İŞLEMLERDE TAŞINIR REHNİ KANUNU\"NUN TİCARET HUKUKU AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Abstract

Para piyasalarında kredi araçları ile finansman yaratmanın ön koşulu alacaklı konumundaki kişide borcun ifa edileceğine yönelik güvenin sağlanmasıdır. Güven ihtiyacını gideren en temel hukuki araçlar ise ayni ve şahsi teminatlardır. Ayni teminat türü olan rehin esas itibarıyla Türk Medeni Kanununun (TMK) \"Eşya Hukuku\" kitabında düzenlenmiştir. Bununla birlikte, Ticaret Hukukunun ayrı bir disiplin olarak ortaya çıkmasını sağlayan basitlik, sürat, güven gibi ihtiyaçların giderilmesine yönelik özel düzenlemeler, bu konunun da farklı bir şekilde ele alınması ihtiyacını doğurmuştur. Nitekim, bu çerçevede ilk olarak, 1971 tarihli 1447 sayılı Ticari İşletme Rehni Kanunu (TİRK)1 ile özel düzenlemeler öngörülmüştür. Ancak, bu Kanun, uygulamanın ihtiyaçlarına yeterince cevap veremediği gerekçesiyle 01 Ocak 2017 tarihinde yürürlükten kaldırılmış; yerine de aynı tarihte 6750 sayılı Ticari İşlemlerde Taşınır Rehni Kanunu (TİTRK) yürürlüğe girmiştir.Ticari İşlemlerde Taşınır Rehni Kanunu; rehin hakkının konusu ve tarafları yönünden Ticaret Hukuku, hakkın özü açısından Medeni Hukuk, borçlunun borcunu ödemediği takdirde söz konusu olacak süreç bağlamında İcra ve İflas Hukuku, cezai müeyyideleri bakımından da Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukuku disiplinlerinin kesişim noktalarında yer almaktadır. Bu çalışmada ise Ticari İşlemlerde Taşınır Rehni Kanunu kapsamında kurulacak rehin sözleşmelerinin tarafları, şekli, içeriği, konusu ve ilgili diğer yeni düzenlemeler Ticaret Hukuku açısından incelenmiştir.