Arıkan, Hülya

Profile Picture
Name Variants
A.,Hulya
Arikan,H.
H.,Arıkan
Hulya, Arikan
A.,Hülya
A., Hulya
Arikan, Hulya
Arıkan, Hülya
H.,Arikan
Hülya, Arıkan
H., Arikan
Arıkan,H.
Job Title
Profesör Doktor
Email Address
hulya.arikan@atilim.edu.tr
ORCID ID
Scopus Author ID
Turkish CoHE Profile ID
Google Scholar ID
WoS Researcher ID
Scholarly Output

17

Articles

8

Citation Count

26

Supervised Theses

5

Filters

2020 - 202417
Reset filters

Settings

Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 10 of 17
  • Thumbnail Image
    Article
    Citation Count: 1
    Physical Fitness and Maternal Psychosocial Status in Children With Autism Attending a Regular Physical Activity Program
    (Sage Publications inc, 2022) Arıkan, Hülya; Ozturk, Nazan; Calik-Kutukcu, Ebru; Aksu, Hatice; Tunagur, Mustafa Tolga; Arikan, Hulya
    The aim of this study was to compare physical fitness-related parameters in children with mild to moderate autism and their typically developing (TD) peers to determine maternal anxiety level and quality of life. Children with autism had significantly worse scores for all Munich Fitness Test (MFT) parameters except step test heart rate and had lower physical activity levels compared to the TD children (p < .05). There was no difference between groups in terms of postural deviations or maternal anxiety scores (p > .05). The MFT total score was associated with higher maternal quality of life scores (r = .605, p = .006). This study showed that despite participating in a regular physical activity program, children with mild to moderate autism have lower physical fitness and activity levels compared to their TD peers, whereas better physical fitness in children with autism has a positive effect on their mothers' quality of life.
  • Thumbnail Image
    Article
    Citation Count: 3
    Subclinical Inflammation Is Associated With Reductions in Muscle Oxygenation, Exercise Capacity and Quality of Life in Adults With Type 2 Diabetes
    (Elsevier, 2020) Arıkan, Hülya; Karadüz, Beyza Nur; Calik-Kutukcu, Ebru; Karaduz, Beyza Nur; Inal-Ince, Deniz; Kabakci, Giray; Dagdelen, Selcuk
    Objectives: Exercise capacity is related to both morbidity and mortality in patients with type 2 diabetes (T2DM). The aim of this study was to investigate the relationship between subclinical inflammation level, exercise capacity, muscle oxygenation and quality of life in T2DM. Methods: This study includes 28 patients with T2DM (mean age, 51.5 +/- 5.0 years; male-to-female ratio, 6:22). Exercise capacity was evaluated using an incremental symptom-limited maximal exercise test on a bicycle ergometer. Muscle oxygenation was investigated using a wearable lactate-measuring device. Diabetes-specific quality of life was assessed using the Diabetes Quality of Life Questionnaire (DQOL). Subclinical inflammation was assessed using C-reactive protein (CRP) levels. Results: CRPlevelwasnegatively correlatedwith peakworkload during the test (r=-0.588, p=0.002), muscle oxygenation (r=-0.465, p= 0.019) and the psychological impact of treatment subscale of the DQOL (r= e0.540, p=0.017), and positively correlated with body mass index (r=0.519, p=0.008), waist circumference (r=0.426, p=0.038) and fat percentage (r=0.573, p=0.004). Therewasnocorrelation betweenCRPand fasting blood glucose or glycated hemoglobin level (p>0.05). Peakworkloadwas inversely related to fat percentage (r=-0.467, p=0.016) and the DQOLworry about the future impact of diabetes subscale (r=-0.501, p=0.021). Conclusions: In our study, subclinical inflammation negatively affected muscle oxygenation, exercise capacity and quality of life independently of glycemic indicators. Our findings suggest that the degree of glycemic control is insufficient to explain lower exercise capacity. Further studies are needed to investigate subclinical inflammation-reducing interventions in T2DM. (C) 2020 Canadian Diabetes Association.
  • Thumbnail Image
    Master Thesis
    Uzamış Covıd-19 Tanısı Olan Hastalarda Fonksiyonel Düzey, Yaşam Kalitesi, Fiziksel Uygunluk ve Semptomların Araştırılması
    (2022) Keskin, Emrah; Arıkan, Hülya; Arıkan, Hülya
    Uzamış (Long) COVID, Kronik COVID Sendromu ve Post-akut COVID-19 (PASC) olarak da tanımlanmaktadır. En sık bildirilen Uzamış COVID semptomları yorgunluk, nefes darlığı, öksürük, eklem ağrısı, göğüs ağrısıdır. Bildirilen diğer Uzamış COVID semptomları ise düşünme ve konsantrasyon güçlüğü, depresyon, kas ağrısı, baş ağrısı, aralıklı ateş, çarpıntıdır. Daha ciddi Uzamış COVID komplikasyonları daha az yaygın gibi görünmekle birlikte bildirilmiştir. Bunlar kardiyovasküler: miyokardit, perikardit, solunum: akciğer fonksiyon anormallikleri, böbrek: akut böbrek hasarı, dermatolojik: döküntü, saç dökülmesi, nörolojik: koku ve tat almada bozukluk, uyku sorunları, konsantrasyon güçlüğü, hafıza sorunları, psikiyatrik: depresyon, anksiyete, ruh halindeki değişikliklerdir. Çalışmamızın amacı; Long COVID-19 tanısı almış ve covıd-19 geçirdikten en az 8 hafta geçmiş, en fazla 6 ay olan dönemde semptom, fonksiyonel düzey, yaşam kalitesi ve fiziksel uygunluk yönünden değerlendirilmesi; covıd-19 geçirdikten en az 8 hafta ile 6 ay arası sonrasındaki dönemde yaşam kalitesi, fiziksel uygunluk ve fonksiyonel düzey değerlendirilmesini semptomları olan ile semptomu olmayan hastalar üzerindeki etkisini araştırmaktır. Çalışmaya 128 hasta dahil edildi. Dahil edilen hastaların demografik bilgileri kaydedildi. Semptomları post-Covid fonksiyonel statü skalası ile tespit edildikten sonra Fonksiyonel düzeyi ölçmek için 6 dk yürüme testi ve 30 sn otur kalk testi yapıldı , yaşam kalitesi için SF-36 yaşam kalitesi anketi yapıldı, fiziksel uygunluğu alp fit test bataryası alt ölçekleri ile değerlendirildi. Hastaların semptom gösterme durumuna göre otur kalk testi ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu görülmektedir (p<0,05). Hastaların semptom gösterme durumuna göre omuz boyun hareketliliği ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu görülmektedir (p<0,05). Hastaların semptom gösterme durumuna göre modifiye sıçrama ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu görülmektedir (p<0,05). Hastaların semptom gösterme durumuna göre modifiye mekik çekme testi ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu görülmektedir (p<0,05). Hastaların semptom gösterme durumuna göre sıçra ve uzan testi ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu görülmektedir (p<0,05). Hastaların semptom gösterme durumuna göre yaşam kalitesi ölçeğinin fiziksel fonksiyon alt boyutu ortalamaları arasında anlamlı farklılık olduğu görülmektedir (p<0,05). Sonuç olarak, Uzamış Covıd-19 tanısı almış bireylerde semptom olan kişilerde fonksiyonel düzeyinde, yaşam kalitelerinde düşüşe, depresif bozukluklara ve fiziksel uygunluk açısından kısıtlılıklar oluştuğu kanısına varıldı. Hastalığı atlatan ancak uzun dönemde semptomu olmayan kişilerde bu parametrelerde anlamlı iyileşme görülse de hastalığın etkilerinin devam ettiği ve yaşam kalitelerinde etkilenmeler olduğu anlaşılmıştır. Bu hastaların takibinin devam ettirilerek uygun müdahalelerin planlanması gerektiği sonucuna varılmıştır.
  • Thumbnail Image
    Article
    Citation Count: 16
    The Effectiveness of Oropharyngeal Exercises Compared To Inspiratory Muscle Training in Obstructive Sleep Apnea: a Randomized Controlled Trial
    (Mosby-elsevier, 2020) Erturk, Nurel; Arıkan, Hülya; Calik-Kutukcu, Ebru; Arikan, Hulya; Savci, Sema; Inal-Ince, Deniz; Caliskan, Hakan; Ardic, Sadik
    Background: Inspiratory muscle training (IMT) and oropharyngeal exercises (OE) have different advantages and disadvantages and a comparison of these modalities has been recommended. The aim of this study was to compare the effects of IMT and OE on important outcomes for patients with OSAS. Methods: This was a randomized controlled clinical trial. Forty-one clinically stable OSAS patients not receiving CPAP therapy were randomly divided into three groups. Patients in the IMT group (n = 15) trained with a threshold loading device 7 days/week for 12 weeks. Patients in the OE group (n = 14) practiced exercises 5 days/week for 12 weeks. Twelve patients served as control group. Apnea-hypopnea index (AHI), respiratory muscle strength, snoring severity and frequency (Berlin Questionnaire), daytime sleepiness (Epworth Sleepiness Scale; ESS), sleep quality (Pittsburg Sleep Quality Index; PSQI), impact of sleepiness on daily life (Functional Outcomes of Sleep Questionnaire; FOSQ), and fatigue severity (Fatigue Severity Scale; FSS) were evaluated before and after the interventions. Results: AHI and sleep efficiency did not change significantly in any of the groups. Significant decreases in snoring severity and frequency, FSS and PSQI total scores were found in the IMT and OE groups after the treatments (p < 0.05). There was a significant reduction in neck and waist circumference and significant improvement in respiratory muscle strength (MIP and MEP) in IMT group compared to control group (p < 0.05). The%MEPpred value and FOSQ total score significantly increased and ESS score reduced after the treatment in OE group compared to control group (p < 0.05). Conclusions: Our results indicate that both OE and IMT rehabilitation interventions are applicable in rehabilitation programs for OSAS patients who do not accept CPAP therapy. Our findings could lead to increase these methods' use among rehabilitation professionals and decrease in cost of CPAP treatment in OSAS. (C) 2020 Elsevier Inc. All rights reserved.
  • Thumbnail Image
    Conference Object
    Citation Count: 1
    Responses To Two Different High-Intensity Interval Exercise Training Protocols on Pulmonary Function and Respiratory Muscle Strength in Diabetes Mellitus
    (European Respiratory Soc Journals Ltd, 2021) Ozel, Cemile Bozdemir; Arıkan, Hülya; Arikan, Hulya; Karadüz, Beyza Nur; Kutukcu, Ebru Calik; Karaduz, Beyza Nur; Ince, Deniz Inal; Kabakci, Giray; Dagdelen, Selcuk
    [No Abstract Available]
  • Thumbnail Image
    Master Thesis
    Obez Bireylerde Ayak, Ayak Bileği Biyomekanik Özelliklerinin, Ayak Bileği Propriosepsiyon ve Taban Altı Duyusunun Yaralanma Sıklığı ve Düşme Üzerine Etkisinin İncelenmesi
    (2022) Kelek, Feyza; Arıkan, Hülya; Arıkan, Hülya
    Obezite dünya çapında bir sağlık sorunu olmasının yanı sıra alt ekstremiteyi etkileyen kas-iskelet sistemi rahatsızlıkları ile de ilişkilidir. Obezite ve ayak ağrısı arasındaki ilişki, aşırı vücut ağırlığının ayağın daha fazla mekanik yüklenmesine neden olmasıdır. Obezite ile ilişkili olabilecek ayak- ayak bileği problemlerini ve bu problemlerin propriosepsiyon, taban altı duyusu ve postürle ilişkisini inceleyen çalışmaların sayısı azdır. Bu nedenle biz de bu çalışmada obez bireylerin, düşme ve yaralanma insidansları ile propriosepsiyon, taban altı duyusu ve postürlerine dair bir inceleme yaparak bu alanda literatüre katkıda bulunmayı amaçlıyoruz. Çalışmamıza 18-65 yaş aralığında, 34'ü kadın 18'i erkek, 26 obez bireyden oluşan deney grubu ve aynı demografik özelliklere sahip (benzer yaş, cinsiyet) sağlıklı (obez olmayan, VKİ ≤24,99 olan) 26 bireyden oluşan kontrol grubu olmak üzere toplam 52 kişi çalışmaya dahil edildi. Çalışmada obez bireylerin, düşme ve yaralanma insidansları ile ayak, ayak bileklerine dair propriosepsiyon, taban altı duyusu ve postürlerine yönelik bir inceleme yapılmıştır. Sonuç olarak obez bireylerde düşme durumları arasında anlamlı bir fark bulunamamışken obez bireylerin düşme sıklığı sayı ortalamaları obez olmayan bireylerin ortalamalarından daha yüksek olduğu, obez bireylerin düşme açısından obez olmayanlara göre daha riskli olduğu, propriyosepsiyon duyusunda ise gözler açıkken obez olmayan bireylerin obez bireylerden daha iyi durumda olduğu görülmüştür. Ayrıca çalışma ve kontrol grubundaki bireylerin ayak postür indeksi skor ortalamalarının birbirine yakın olduğu görülmüştür. Taban altı duyusunun değerlendirilmesinde hafif dokunma duyusu incelendiğinde kontrol grubundaki bireylerin hiperestezi ve hipoestezi olma durumlarının daha fazla olduğu görülmüştür.
  • Thumbnail Image
    Article
    Citation Count: 0
    Energy Expenditure and Glucose-Lowering Effect of Different Exercise Modalities in Diabetes Mellitus
    (Elsevier Sci Ltd, 2022) Bozdemir-Ozel, Cemile; Arıkan, Hülya; Arikan, Hulya; Karadüz, Beyza Nur; Calik-Kutukcu, Ebru; Karaduz, Beyza Nur; Inal-Ince, Deniz; Kabakci, Giray; Dagdelen, Selcuk
    Objectives Hypoglycaemia is a serious complication of exercise in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM). The aim of this study was to test energy expenditure and the degree of the glucose-lowering effect of different exercise modalities. Design Cross-sectional study Participants This study included 44 patients {35 women and nine men, mean age 51 [standard deviation (SD) 5] years} with T2DM [mean HbA1c 7% (SD 1%)]. Main outcome measures Standardised exercise tests for walking, running and cycling were performed using the 6-minute walk test (6MWT), incremental shuttle walk test (ISWT), and symptom-limited maximal cycle exercise test, respectively. Energy expenditure was assessed with a multisensory accelerometer. Change in capillary glucose levels ( increment glucose) was measured before and after each exercise modality. Results increment Glucose was lower in the 6MWT {median 14 [interquartile range (IQR) 22] mg/dl} than in the ISWT [median 18 (IQR 23) mg/ dl; median difference 7 mg/dl, 95% confidence interval (CI) of the difference 3-11] and the cycle test [median 18 (IQR 24) mg/dl; median difference 7 mg/dl, 95% CI 0-16]. Energy expenditure was lower during the 6MWT [median 41 (IQR 18) Kcal] compared with the ISWT [median 51 (IQR 23) Kcal; median difference 11 Kcal, 95% CI 6-16] and the cycle test [median 44 (IQR 25) Kcal; median difference 6 Kcal, 95% CI 0-13]. Conclusions Energy expenditure and corresponding glucose-lowering effect during exercise in patients with T2DM can be predicted from the results of an exercise test. The type of exercise is related to the risk of hypoglycaemia. Walking is associated with the lowest energy expenditure and risk of hypoglycaemia, while cycling and running/jogging cause higher energy expenditure and greater reductions in glucose in patients with T2DM. Contribution of the paper center dot Energy expenditure and risk of hypoglycaemia during exercise can be predicted by exercise tests. center dot The intensity and type of exercise are related to the risk of hypoglycaemia. center dot The change in glucose level was greater for running and cycling than for walking. (c) 2022 Chartered Society of Physiotherapy. Published by Elsevier Ltd. All rights reserved.
  • Thumbnail Image
    Article
    Citation Count: 0
    Tip 2 Diyabetli Bireylerde Fizyolojik Harcama İ Ndeksi, Fonksiyonel Kapasite ve Klinik Belirteçler
    (2020) Özel, Cemile Bozdemir; Arıkan, Hülya; Arıkan, Hülya; Demirtaş, Raziye Nesrin; Sağlam, Melda; Kütükçü, Ebru Çalık; Yağlı, Naciye Vardar; Akalın, Aysen
    Tip 2 diyabeti olan kişilerde mekanik ve metabolik yetersizliklere bağlı olarak enerji harcaması etkilenmektedir. Buçalışmanın amacı fonksiyonel egzersiz kapasitesinin değerlendirmesi sırasında enerji harcamasını ve tip 2 diyabeti parametrelerininilişkisinin değerlendirilmesidir. Çalışmaya 17 tip 2 diyabetli hasta dahil edildi. Laboratuvar değerleri ve antropometrik ölçümlerikaydedildi. Fonksiyonel kapasitesi altı dakika yürüme testi ile değerlendirildi. Enerji harcaması fizyolojik harcama indeksi ile altıdakika yürüme işi kullanılarak değerlendirildi. Fizyolojik harcama indeksi altı dakika yürüme testi ve istirahatteki kalp hızı farkınınhıza bölünmesiyle hesaplandı. Altı dakika yürüme işi altı dakika yürüme mesafesinin vücut ağırlığının çarpılmasıyla hesaplandı.Ortalama fizyolojik harcama indeksi 0,37 ±0,18 (atım/m)’idi. Fizyolojik harcama indeksi boy, vücut kütle indeksi, açlık kanglukozu, total kolesterol ile ilişkiliydi (p<0,05). 6DYT işi yaş, boy, c-reaktif protein, bel kalça oranı, yağ yüzdesi, yağsız vücutkütlesi ile ilişkiliydi (p<0,05). Tip 2 diyabetli hastalarda fonksiyonel kapasite sırasındaki enerji harcaması klinik parametrelerleilişkilidir. Enerji harcamasının alternatif yöntemleri olan fizyolojik harcama indeksi ve altı dakika yürüme işinin farklı klinikbelirteçlerle ilişkili olması açısından birlikte incelenmesi önerilmektedir.
  • Thumbnail Image
    Conference Object
    Citation Count: 0
    A Comparison of Respiratory Functions, Peripheral Muscle Strength and Postural Impairments Between Patients With Different Severity of Obstructive Sleep Apnea Syndrome (osas)
    (European Respiratory Soc Journals Ltd, 2020) Erturk, Nurel; Arıkan, Hülya; Calik-Kutukcu, Ebru; Arikan, Hulya; Caliskan, Hakan; Inal-Ince, Deniz; Savci, Sema; Ardic, Sadik
    [No Abstract Available]
  • Thumbnail Image
    Master Thesis
    Özel Gereksinimli Çocuklara Bakım Verenlerde Bakım Yükleri ile Beden Farkındalıkları, Stres Düzeyleri ve Kas İskelet Sistemi Sorunları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
    (2023) Bayram, Sümeyye Gubse; Arıkan, Hülya; Arıkan, Hülya
    Gelişimsel olarak fiziksel, duygusal ve zihinsel özellikler bakımından yetersizlik gösteren özel gereksinimi olan çocukların bakımları engellilik durumlarının tümünü kapsayacak şekilde bütüncül olarak ele alınır. Temelde bakım veren rolünü üstlenen aile ve primer olarak da anneler birçok zorluk ve problemle baş başa kalmaktadır. Özel gereksinimli çocuklar ile ilişkili olabilecek bakım yükü problemlerini ve bu problemlerin beden farkındalığı, stres düzeyi ve kas iskelet sistemi sorunlarıyla ilişkisini inceleyen çalışmaların sayısı azdır, yapılan çalışmalar daha çok ebeveynlerin yaşadıkları güçlükler ve sorunlarla ilgili çalışmalardır. Bu nedenle biz bu çalışmada özel gereksinimli çocuklara bakım veren kişilerin bakım yüklerinin beden farkındalıkları, stres düzeyleri ve kas iskelet sistemi problemleriyle ilişkisine dair bir inceleme yaparak bu alanda literatüre katkıda bulunmayı amaçladık. Çalışmamıza ≥18 yaşında olan ve 0-18 yaş aralığında özel gereksinimli bir çocuğa bakım veren 47 kişi dahil edilmiştir. Ayrıca bakım verenlerin durumlarını daha iyi değerlendirebilmek ve değerlendirmelerden daha doğru sonuçlar alabilmek için çocukların da demografik bilgileri alınmış ve seviyelerinin belirlenmesi için 47 özel gereksinimli çocuk çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmada bakım veren bireylerin bakım yükleri, beden farkındalıkları, stres düzeyleri ve kas iskelet sisteminde meydana gelen problemlerine yönelik bir değerlendirme yapılmıştır. Değerlendirmede Bakım Verme Yükü Ölçeği, Beden Farkındalık Çizelgesi, Beden İmajı Anketi, Beden Farkındalık Ölçeği - Hareket Kalitesi ve Deneyim (BFÖ HK-D), Bakım Verenin Stres İndeksi, Boyun Özürlülük Ölçeği (NDI), Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi (DASH - Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand Questionnaire), Alt Ekstremite Fonksiyonel Skalası (LEFS- The Lower Extremity Functional Scale), Oswestry Bel Ağrısı Engellilik Anketi, Nottingham Sağlık Profili (NSP), Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (IPAQ-SF), Visual Analog Skala (VAS) ve Corbin Postür Analizi kullanılmıştır. Nicel değişkenler arası ilişkiler Spearman Rho korelasyon katsayısı ile yorumlanmıştır. Sonuç olarak bakım veren bireylerde bakım yükleri ve beden farkındalığı arasında Beden Farkındalık Çizelgesi ve Beden İmajı Anketlerinde anlamlı ilişki bulunmuş, Beden Farkındalık Ölçeği arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır. Bakım yükü ve stres düzeyi arasında anlamlı ilişki bulunmuş, bakım yükü fazla olan katılımcılarda stres düzeyinin arttığı gözlenmiştir. (p<0,05) Bakım yükleri ile kas iskelet sistemi problemleri arasındaki ilişki incelendiğinde boyun, kol, omuz, el ve bel bölgesinde görülen sorunlarda anlamlı ilişki bulunmuş ancak alt ekstremite problemleri ile bakım yükü arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır. (p<0,05) Ayrıca bakım yükü fazla olan katılımcıların yaşam kalitesinde bozulma gözlenmiştir. Postür analizleri sonucunda katılımcıların çoğunda postür bozukluğu gözlenmiş ve postür ile bakım yükü arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. (p<0,05) Ağrı değerlendirmesi sonucunda bakım yükü ile ağrı arasında anlamlı ilişki bulunmuş, bakım yükü daha fazla olan katılımcıların kronik ağrılarının daha fazla olduğu gözlenmiştir. Katılımcıların fiziksel aktivite düzeyleri ile bakım yükleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Bakım verenlerde beden farkındalığına yönelik yapılacak terapi çalışmalarının yaşam kalitesi, kronik ağrı ve kas iskelet sistemi sorunlarıyla ilişkili özür ve disabiliteye olumlu etkilerinin olacağını ve ileride yapılacak çalışmalara da ışık tutacağını düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: bakım yükü, bakım veren, beden farkındalığı, stres düzeyi, kas iskelet sistemi sorunları