Proje Paydaş Yönetiminde Sosyal Ağ Teorisi Yardımıyla Yeni Bir Yönetsel Çerçeve Geliştirilmesi

Abstract

Sosyal Ağ Teorisi, sadece bireyin ya da organizasyonların özelliklerine odaklanmak yerine bireyler ya da organizasyonlar arasındaki ilişkiyi de dikkate alarak diğer teorilerden farklılaşmaktadır. Teori, bu yönüyle proje yönetimi akademisyenlerine ve profesyonellerine paydaşlar arasındaki projeyle ilişkili iletişimdeki değişimin nasıl öngörülebilir sonuçlar tespit etmeye yardımcı olabileceğini gösterebilmektedir. Bu çalışma ile proje organizasyonundaki ağların zaman içindeki değişimlerini araştırarak sosyal ağ teorisine katkı sağlamak ve zaman ekseninde ağ yapısındaki değişimi modelleyebilecek bir çerçeve sunmak amaçlanmaktadır. Ağların geçici yapısı her ne kadar zamana bağlı olarak değişim gösterecek olsa da sosyal ağ teorisi literatüründe bu alanda çalışmaya ihtiyaç vardır. Proje organizasyonları dinamik ve geçici organizasyonel yapılarıyla ağlardaki değişimi araştırmaya son derece uygundur. Bu çalışma, nitelik tabanlı ve paydaşların güç, etki ve ilgi gibi karakteristik özelliklerine dayanan geleneksel proje paydaş yönetiminden sosyal ağ teorisinin özünü oluşturan ilişki tabanlı paydaş yönetimine doğru değişimi sunmaktadır. Bu değişim aynı zamanda ağdaki zaman eksenindeki farklılıklardan elde edilen eğilimleri ölçüp belirlenen önermelere destek bularak şu araştırma sorularına cevap bulabileceğimiz bir imkân da sağlamaktadır: (1) Ağın zaman eksenindeki değişimini ve dinamizmini kullanarak ağ hakkında nasıl bir sonuca ulaşılabilir? (2) Geleneksel proje paydaş yönetimi çerçevesi sosyal ağ teorisini kullanarak geliştirebilir mi? Bu çalışma yukarıdaki sorulara cevap bularak proje ağlarında proje ile ilgili iletişimin daha etkili yapılmasının proje paydaşlarının memnuniyetini arttıracağını ve dolayısıyla proje başarısına olumlu etkisi olacağını göstermeyi amaçlamaktadır. Bunun yanı sıra bu tez gelişen ağların değişimlerini analiz ederek hem yapısal değişimin hem de pozisyonel değişimin ağdaki ilişkilere ve sonuçlarına etkisini bularak sosyal ağ teorisine katkı sunmayı hedeflemektedir.

The application of social network theory in project management can provide valuable insights for scholars and practitioners in understanding the impact of changes in communication patterns among stakeholders on predictable outcomes. By investigating the development of networks within temporary project organizations and putting forth a framework for modeling network dynamics across time, this study seeks to advance network theory. Despite the inevitability of network evolution, the temporal dimension of networks is often overlooked in existing network theory literature. However, project organizations offer an ideal context for studying network evolution due to their temporary and dynamic nature. This study presents a transition from attribute-based project stakeholder analysis solely based on the characteristics of the stakeholders (such as power, interest, impact), to a relation-based analysis utilizing network theory. Moreover, the following research topics will be addressed by this relation-based analysis over a predetermined period of time, allowing for evolving network analysis: (1) How can the network's dynamic nature be used to draw a particular inference about the network? (2) How might traditional frameworks for managing project stakeholders be enhanced using network theory? Through the exploration of these research questions, this study endeavors to unveil a relationship between enhanced project-related communication within an evolving project network and heightened stakeholder satisfaction. Furthermore, this thesis aims to make a substantial contribution to network theory by illustrating how the analysis of evolving networks can enable researchers to identify correlations between changing relationships and their subsequent outcomes.