Covid-19 Sürecinde Yükseköğretimde Turizm Eğitimi Alan Öğrencilerin Uzaktan Eğitime Yönelik Bakış Açılarının Değerlendirilmesi: Ankara Örneği

Abstract

Çin'in Wuhan kentinde ortaya çıkan ve tüm dünyayı etkisi altına alan Covid-19 pandemisi ile birlikte tüm sektörlerde olduğu gibi eğitim sektöründe de hızlı bir şekilde tedbirler alınmaya başlamıştır. Alınan tedbirler kapsamında eğitim kurumlarının kapatılması yükseköğretim kurumlarının uzaktan eğitim modellerini devreye sokma zorunluluğunu ortaya çıkarmıştır. Öğrenciler kendilerini yeni eğitim yöntemlerine alıştırmak ve okullarından ayrılmak zorunda kalmışlardır. Bu çalışmanın amacı, Ankara'da yükseköğretimde turizm eğitimi alan öğrencilerin, Covid-19 sürecinde, uzaktan eğitime yönelik bakış açılarını değerlendirmektir. Bu amaç doğrultusunda; Ankara'da ön lisans, lisans ve lisansüstü düzeyinde turizm eğitimi alan 383 öğrenciye dört bölümden oluşan bir anket uygulanmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen verilerin analizi için; betimsel istatistiklerden, Student's t testi, Tek Yönlü Varyans Analizi, Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis Varyans Analizi testlerinden yararlanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğrenciler, uzaktan eğitim konusunda bazı olumlu düşüncelere sahip olmalarına rağmen dersleri okula gelerek yüz yüze takip etmek istemektedirler. Uzaktan eğitimin, sosyal ortamdan uzak kalma, teknik sorunlarla karşılaşma, eğitimci ile iletişimlerini zorlaştırma gibi sakıncaları olduğunu düşünmektedirler. Çalışmada ayrıca, turizm öğrencilerinin uzaktan eğitime bakış açılarının değerlendirmeye yönelik alt boyutlardan kullanılan teknoloji, sistem ve uygulamaların; yaş, program ve kurum türü değişkenlerine göre farklılık gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Bununla birlikte öz yeterlilik alt boyutunun tüm değişkenlere göre farklılık gösterdiği bulunmuştur. Uzaktan turizm eğitimine yönelik bakış alt boyutunun ise, program türü, yaş ve cinsiyet değişkenlerine göre farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.

With the Covid-19 pandemic that has emerged in Wuhan, China and has affected the whole world, measures have started to be taken quickly in the education sector as well as in all sectors. The closure of educational institutions within the scope of the measures taken has revealed the necessity of activate distance education models of higher education institutions. Students had to accustom themselves to new methods of education and leave their schools. The aim of this study is to evaluate the perspectives of students studying tourism in higher education in Ankara on distance education during the Covid-19. In accordance with this purpose a four-part questionnaire was applied to 383 students studying tourism at the associate, undergraduate and graduate levels in Ankara. For the analysis of the data obtained as a result of the research; descriptive statistics, Student's t test, One Way of Variance Analysis, Mann Whitney U and Kruskal-Wallis of Variance Analysis tests have been utilized. According to the results of the research, although the students have some positive thoughts about distance education, they want to follow the lessons face to face by coming to school. They think that distance education has drawbacks such as staying away from the social environment, encountering technical problems, and making it difficult for them to communicate with the instructor. In the study, it was also concluded that the technology, system and applications sub-dimension used in evaluating tourism students' perspectives on distance education differs according to the variables of age, program type and institution type. However, it was found that the self-efficacy sub-dimension differed according to all variables. It has been determined that the sub-dimension of perspective towards distance tourism education differs according to the type of program, age and gender variables.