Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastaneleri çalışanlarının tükenmişlik ve iş doyumu düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi

Abstract

Tükenmişlik, profesyonellerin işleri gereği karşılaştıkları kişilere karşı duyarsızlaşmaları, duygusal yönden kendilerini tükenmiş hissetmeleri ve kişisel başarı ve yeterlilik duygularının azalması şeklinde ortaya çıkar. Amaç: Bu çalışmada Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastaneleri çalışanlarında tükenmişlik ve iş doyumunun etki ve sonuçları araştırılmıştır. Yöntem: Araştırmanın yığını Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi hastaneleri doktor, hemşire ve idari personelden oluşan çalışanlardır. Çalışma, uygun tesadüfi örneklem yöntemlerinden birisi ile oluşturulan örneklem üzerinden 340 kişide yapılmıştır. Anket çalışmasında İş Doyum Ölçeği, Maslach Tükenmişlik Ölçeği ve bazı kişisel ve demografik özellikleri ölçmeye yönelik Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Maslach Tükenmişlik Ölçeği'nin alt boyutlarından ve Minnesota İş Doyum Ölçeğinden elde edilen puanların aritmetik ortalaması ve standart sapması hesaplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tek yönlü varyans analizi uygulanmıştır. Bulgular: Cinsiyet, yaş, medeni durum, meslek, ekonomik açıdan tatmin durumu ve meslekte çalışma süreleri değişkenlerine göre çalışanların, duygusal tükenme, duyarsızlaşma, kişisel başarı duygusunda azalma alt ölçeklerinden aldıkları puanlarla iş doyumu düzeylerinden aldıkları puanların istatistiksel açıdan anlamlı bir fark görülmemiştir. Eğitim durumu değişkenine bağlı olarak duygusal tükenme, duyarsızlaşma düzeyleri arasında anlamlı farklılık görülmüş, kişisel başarı duygusunda azalma ve iş doyumu düzeyleri arasında anlamlı bir fark görülmemiştir. Çalışma saatleri değişkenine göre, duygusal tükenme düzeyleri arasında anlamlı farklılık görülmemiş, duyarsızlaşma düzeyleri arasında anlamlı farklılık görülmüş, kişisel başarı duygusunda azalma ve iş doyumu düzeyleri arasında anlamlı bir fark görülmemiştir.Burnout appear as the professionals become insensitive to people whom they encounter at work, feel themselves exhausted and have decrease in their personal success and feelings of competence. Objective: In this study, effects and outcomes of burnout and job satisfaction is investigated in the staff of medicine faculty of University of Ankara. Method: The study population consists of medical doctors, nurses and administrative staff in the hospitals of University of Ankara. The study is carried out upon a population that consisted of 340 persons which was formed from one of the randomly generated sampling methods. In the study, job satisfaction scale, Maslach Burnout Inventory and a personal information form which aims to determine some personal and demographic characteristics. Arithmetic average and standart deviation is figured out using the scores from subscales of Maslach burnout inventory and Minnesota job satisfaction scale. One way variance analysis is used for evaluating the data. Results: Acoording to the sex, age, marital status, occupation, economical satisfaction and working hours variables, no significant statistical difference was determined between the scores from the subscales of emotional burn-out, desensitization, decrase in the personal success feeling and the scores from job satisfaction level subscales. According to educational status variable, significant difference was seen between emotional burn-out and desensitization levels but no significant difference was detected between decrease in personal success feeling and job satisfaction levels. Acoording to working hours variable, no significant difference was seen between emotional burnout levels, significant difference was seen between desensitization levels and again no significance was detected between decrease in personal success feeling and job satisfaction levels.