Çelik kafes havai elektrik hattı direklerindeki civatalı bağlantıların çeki yükü altındaki davranışları

Abstract

Bu çalışmada çelik kafes havai elektrik hattı direklerinde kullanılan civatalı bağlantıların çeki yükü altındaki davranışı deneysel olarak incelenmiştir. Bu amaçla, herbirinde farklı bağlantı detayı kullanılan toplam yedi adet numune üzerinde yükleme deneyleri yapılmıştır. Deneysel programda kullanılan temel parametreler bağlantıda kullanılan civata sayısı, bağlantı bölgesinde takviye köşebentlerinin bulunup bulunmaması ve ana elemanlar arasında bulunan dolgu plakalarının sayısı ve geometrisidir. Çalışmanın temel amacı bağlantı bölgesindeki yük aktarım mekanizmasının belirlenmesidir. Test edilen bütün numunelerin oldukça benzer davranışlar sergiledikleri görülmüştür. Numuneler genel olarak başlangıçta doğrusal bir davranış göstermiş, bunun arkasından malzemede akma gerçekleşmiş ve ikinci bir doğrusal kısmın ardından üst ana elemanda kopma meydana gelmiştir. Numunelerin ölçülen kapasiteleri ile üst ana elemanda kopma oluşmasına karşılık gelen hesaplanmış kapasiteleri arasında belirgin bir uyum olduğu görülmüştür. Numunelerin deneysel olarak belirlenmiş davranışları göz önüne alındığında bağlantı bölgesinde bulunan ve yük aktarım mekanizmasına katkıda bulunmayan elemanlar saptanmıştır. Bu elemanların bağlantıdan çıkarılması suretiyle, halen kullanılmakta olan bağlantı geometrisinin oldukça basitleştirilebileceği yönünde tavsiyelerde bulunulmuştur.Behavior of bolted splice connections in steel lattice overhead transmission line towers under tensile loads was experimentally studied. Seven specimens with each of them having a different connection detail were tested. The main parameters used in the testing program were the number of bolts used in the connection, presence of connection reinforcement angles, and the number and geometry of filler plates used between the main members. Main aim of the study was to gain a better understanding of the load-flow mechanism in the connection. The specimens were observed to exhibit similar response, which includes an initial linear behavior followed by a yielding portion and a secondary linear portion that continues until net section fracture of the upper main member. The measured load capacity of specimens were compared to the predicted capacity corresponding to the net section fracture of the upper main member. The measured and predicted capacities were observed to agree acceptably well with each other. Based on the experimental results, the redundant members in the connection were identified and recommendations were provided in order to simplify the connection geometry by eliminating the redundant members.