Çağdaş romanda var olma ve güçlenme aracı olarak hikaye anlatımı: Margaret Atwood'un The Handmade's Tale, Jennifer Johnston'ın The Invisible Worm ve Margaret Drabble'ın The Red Queen adlı romanları

Abstract

Bu çalışmada, üç kadın yazar Margaret Atwood, Jennifer Johnston ve Margaret Drabble'ın, sırasıyla The Handmaid's Tale (1985), The Invisible Worm (1991) ve The Red Queen (2004) adlı romanları incelenmektedir. Bu romanların tümünde kadın başkarakterler, geçmişte başlarından geçen acı ve yaralayıcı olayların neden olduğu travma ile baş etme yöntemi olarak hikayelerini anlatma yolunu seçmişlerdir ve bir değişim ve iyileşme sürecinden geçmektedirler. Tezin amacı, hikaye anlatımının bu süreçteki etkisinin ve işlevinin romanlarda nasıl betimlendiğini irdelemek ve tartışmaktır. Bu tez, esas olarak, travma bağlamında kendini güçlendirme mekanizması olarak hikaye anlatımının etkinliğine ve hikaye anlatımının özellikle hayatta kadınlara kalanlara etkisi üzerine odaklanmaktadır. Bu çalışmadaki kadın karakterler genellikle bir çeşit değişim ve iyileşme yolundadır tezde, travmatik iyileşme konusu 'konuşma' veya 'yazma' şeklinde hikaye anlatımının gerçekleştirilmesiyle birlikte arastırılmaktadır. Birinci bölüm travma teorisi ve hikaye anlatma ile ilgilidir. Bu bölümde, Travma ve hikaye anlatımı arasındaki bağlantı ve psikologların travmatik deneyimlerin üstesinden gelmek için hastalarıyla hikaye anlatımını nasıl kullandıkları tartışılmaktadır. Bu bölümde ayrıca bazı psikologlar, akademisyenler ve edebiyat eleştirmenlerinin travma tanımlarına değinilmektedir. Psikolojik travma tipik olarak felaket olayları, savaş, cinsel şiddet, çocuk istismarı, aile içi vahşet veya sevilen bir insanı kaybetmekle oluşur. Özellikle, 1970'lerin sonuna doğru, doğal afet, savaş veya büyük bir bireysel kayıp, zihinsel hasarlar için psikolojik travma kavramı ve özellikle psikolojide travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) kavramı yaygınlaşmaya başlamıştır. Zihinsel yaraya yol açan eyleme 'travmatizasyon' denilmiş ve bu nedenle 'travma' anlayışı travma cerrahisi ile karşılaştırılabilir şekilde geliştirilmiştir. Sonraki üç bölümde romanlar tek tek ele alınarak, yazarların romanlarındaki baş kadın karakterlerin travmanın üstesinden gelme sürecinde hikaye anlatımının işlevini nasıl gösterdikleri ayrıntılı bir biçimde ve birinci bölümde anlatılan kuramlar ve eleştiri yöntemleri ışığnda incelenmekte ve tartışılmaktadır. Sonuç bölümünde ise, romanların temaları, biçimleri ve anlatım yöntemleri arasındaki benzerlik ve faklılıkların anlamı ve önemi üzerine toplu bir değerlendirme sunulmaktadır. Bu çalışma, incelenen romanlarda hikaye anlatımının geçmişte acı çeken ve ezilen insanları iyileştirmede ve iyileştirmede önemli bir rol oynadığını gösterdiğini ortaya koymaktadır. Çalışmanın konusu olan üç romanda da hikaye anlatımı, acı çeken insanlar için bir ses bulma ve yaşanan travmayı ifade etme süreci ile ilişkilendirilmektedir.

This dissertation focuses mainly on the effectiveness of storytelling as a mechanism of self-empowerment in the context of trauma, and the impact of storytelling specifically on female survivors in the novels of Margaret Atwood's The Handmaid's Tale (1985), Jennifer Johnston's The Invisible Worm (1991), and Margaret Drabble's The Red Queen (2004). The female characters in these novels are generally on a path toward some kind of changing and healing. I endeavor to explore the issue of traumatic recovery in concert with a realization of storytelling in the form of 'talking' or 'writing'. This study aims to explore and discuss the various ways these novelists depict important role and function of storytelling in the recovery and healing process of the protagonists, who were oppressed and had suffered in the past. Chapter one is about trauma theory and storytelling. I discuss the connection between trauma and storytelling and how psychologists use storytelling with their patients as a means to overcome their traumatic experiences. In this chapter, I also refer to some definitions of trauma by some psychologists, scholars, and literary critics discuss how past trauma and traumatic memories have an impact on the mind of the characters. Especially , toward the end of the 1970s, when an ever-widening segment of the public became conscious of mental wound as a result of natural disaster, war, or a huge individual loss, the concept of psychological trauma for mental damages, and in specific the notion of posttraumatic stress disorder (PTSD) in psychology began to become publicized. The action leading to the mental wound was called 'traumatization', and so the concept of 'traumalogy' was developed, comparable to trauma surgery. Then, the next three chapters examine, in the light of the theoretical and critical studies discussed in the first chapter, how the three women writers; Margaret Atwood, Jennifer Johnston, and Margaret Drabble represent, in their novels the importance of storytelling for their traumatized characters. The conclusion presents an overall assessment of the portrayal of the significance of storytelling in the three novels by drawing attention to the similarities and differences in terms of narrative technique, form and themes, and their implications.