Examining the determinants of the successes and failures of mass uprisings in Africa: A comparision of Uganda and Tunisia

Abstract

Tez, Uganda ve Tunus üzerinde durarak Afrika'daki kitlesel ayaklanmaların başarı ve başarısızlıklarının belirleyicilerini incelemeye odaklandı. Bu çalışma, Uganda ve Tunus'taki kitlesel protestoların başarısı ve başarısızlığı üzerindeki iç etkenlerin, dış etkenlerin ve hükümetin tepkisinin etkisini inceleyen çalışma hedefleri tarafından yönlendirildi ve Tunus'ta rejim değişikliğine ve Uganda'da protestoların başarısızlığına yol açan koşulları belirlemek için Uganda ve Tunus'taki ayaklanmaları karşılaştırın ve karşılaştırın. Kapsam açısından bu çalışma, Uganda ve Tunus'taki ayaklanmaların karşılaştırmasını yapmış; Tunus'taki ayaklanmanın başarısına yol açan faktörlerin ve Uganda'daki ayaklanmaların başarısızlıklarından sorumlu olanların değerlendirilmesi. Bunu değerlendirmek için tez, 2010'dan 2021'e kadar olan dönemde Tunus ve Uganda'daki kitlesel protestoları inceledi. Bulgulara göre, sırasıyla Tunus ve Uganda'daki kitlesel protestoların başarılı veya başarısız olmasını etkilemekten sorumlu olan tanımlanmış iç faktörler, sosyal medyanın etkin kullanımıydı. medya, protestocuların dayanışması, kişisel motivasyon, korku bariyerini aşma, şiir ve özgürlük imgeleri, şarkılar ve müzik, merkezi liderlik, gençlik topluluğu ve devrimi örgütleme. Bulgular ayrıca sırasıyla Tunus ve Uganda protestolarının başarılı veya başarısız olmasında rol oynayan dış faktörleri de belirledi. Bunlar arasında siyasi ittifak sistemleri, seçkinlerin etkisi ve kamuoyu vardı. Aynı şekilde bulgular, hükümetin tepkisinin, sert güvenlik, işbirliği, kabul, yasal geri itme, baskı, yasaklar ve şeytanlaştırma, tehditler ve seçici uzlaşmayı içeren protestoların başarılarını ve/veya başarısızlıklarını belirlemede önemli bir faktör olduğunu gösterdi. Tunus örneğinde, bunlar rejim tarafından kullanılmasına rağmen, protestocular dirençli olduklarını kanıtladılar ve rejim değişikliklerine neden olmayı başardılar. Ancak Uganda'daki protesto hareketleri söz konusu olduğunda, bunların rejim lehine çalıştığı ve ülkedeki protesto hareketlerine dezavantajlı olduğu kanıtlandı.The thesis focused on examining the determinants of the successes and failures of mass uprisings in Africa with emphasis on Uganda and Tunisia. This work was guided by study objectives which were to examine the effect of internal factors, external factors and government response on the success and failure of mass protests in Uganda and Tunisia; and compare and contrast uprisings in Uganda and Tunisia to establish the situations that resulted into regime change in Tunisia and mass uprisings failure in Uganda. In terms of the scope, this study made comparisons of the uprisings in Uganda and Tunisia; assessing the factors that led to the successes of the uprising in Tunisia, and those responsible for failures of uprisings in Uganda. To assess this, the thesis examined mass protests in Tunisia and Uganda for the period starting 2010 to 2021. From the findings, the identified internal factors responsible for influencing the successful or failure of mass protests in Tunisia and Uganda respectively were the effective use of social media, protesters' solidarity, personal motivation, breaking the barrier of fear, poetry and imageries of freedom, songs and music, central leadership, youth society, and organising the revolution. The findings also pointed out some of the external factors responsible for the successful or failure of social movements in Tunisia and Uganda respectively. These included political alliance systems, elite influence and public opinion. Likewise, the findings showed that government response was a major factor in determining the successes and/or failures of protests which included heavy-handed security, co-optation, absorption, legal push back, repression, bans and demonization, threats and selective compromise. In the Tunisian case, although these were used by the regime, the protesters proved resilient and managed to cause regime changes. But in the case of protest movements in Uganda, these have proved to work in favour of the regime and disadvantaged protest movements in the country.