Otoriter istikrar: İran rejiminin hayatta kalmasında uluslararası işbirliğinin rolü

Abstract

Otoriter rejimlerin yükselişi, bu rejimlerin demokratikleşme baskılarına karşı direnerek uzun süre hayatta kalmasını araştıran yeni bir araştırma dalgası yaratmıştır. Bu çalışmalar çoğunlukla demokratik kurumların rolü üzerine odaklanırken, bu tezin amacı otoriterliğin direncini güçlendiren mekanizmaları inceleyerek otoriter rejimlerin farklı şekillerini analiz etmek için bir konfigüratif yaklaşım belirlemektir. Böylece farklı otokratik rejimlerin mekanizmalarını kullanarak nasıl varlıklarını sürdürdüklerini, neden bu stratejilerin bazı rejimler için diğerlerinden daha önemli olduğunu ve bu ülkelerde demokratikleşmenin neden başarısız olduğunu analiz etmeyi amaçlamıştır. Bu tez için nitel analiz ve vaka analizi olmak üzere iki temel araştırma stratejisi belirlenmiştir. İran'ın bölge olarak seçilmesinin sebebi bölge istikrarsızlaştırılmasında önemli bir rol oynayan en karmaşık rejimlerden birine sahip olmasıdır. Bu tezin kavramsal çerçevesi, empirik bulgularla desteklenmektedir. Bu bulgular, otoriter liderlerin ortak eylem, halk hareketliliği, muhalefet partisi adayları ve toplumsal huzursuzluk gibi tehlikeli koşulları hafifletmek için işbirliği, baskı ve meşrulaştırmayı nasıl kullandığını değerlendirmekle kalmaz, aynı zamanda özellikle otokratik rejimler arasındaki belirli farklılıklara rağmen, otoriterlik propagandasını desteklemek için nasıl birbirlerini desteklediklerini gösterir. Bu tez ile; İran kurumlarının, rejime karşı içerideki konumunu koruma imkanı verdiği, ancak en sert baskılar altında bile İran İslam Cumhuriyeti'nin varlığını sürdürebilmesini sağlayan uluslararası otoriter desteğin etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Anahtar Sözcükler: Otoriterlik, otoriter direnç, İran, meşruiyet, uluslararası işbirliği

The rise of authoritarianism has generated a surge of new research on how these regimes resist democratization pressures to survive so long. While their focus is mostly on the role of democratic institutions, this dissertation investigates more mechanisms that justify authoritarianism's resilience by examining authoritarian characteristics using a configurative approach that allows us to analyze how the different forms of autocratic regimes utilize various mechanisms to persist, why certain of these strategies are more significant to some regimes than others, and why democratization fails to materialize in these countries. I employ two major research strategies for my thesis: qualitative analysis and utilizing Iran as a case study since it is almost the most complicated regime which plays a crucial role in destabilizing the region. The authoritarian stability framework is utilized in this thesis, and supported by the empirical findings, which not only evaluate how autocrats use co-optation, repression, and legitimization to alleviate dangerous conditions associated with elite collective action, public mobilization, opposition party candidates, and civil unrest but also, it especially demonstrates that despite the certain differences among autocratic regimes, they share several similarities to support each other in order to promote authoritarianism. Furthermore, analyzing the international cooperation of the Iranian regime is the main merit of my study. As a result, this thesis concludes that while Iranian institutes grant the regime an opportunity to maintain its position internally, it is international authoritarian support that has enabled Islamic Iran to persist under the harshest pressures. Keywords: Authoritarian, resilience, Iran, legitimacy, international cooperation