Margaret Atwood'un Antilop ve Flurya, Jeannette Winterson'ın Frankissstein: Bir Aşk Hikayesi ve Richard K. Morgan'ın Değiştirilmiş Karbon'u Üzerine Transhumanist ve Eleştirel Posthumanist Bir Çalışma

Abstract

Bu tez, yirmi birinci yüzyılın distopik bilim ve spekülatif kurgu edebiyatındaki Margaret Atwood'un Antilop ve Flurya, Jeannette Winterson'ın Frankissstein: Bir Aşk Hikayesi ve Richard K. Morgan'ın Değiştirilmiş Karbon isimli eserlerini, transhümanizm ve eleştirel posthümanizm bağlamında incelemektedir. İnsanın fiziksel, bilişsel ve psikolojik sınırlarını aşmak için geliştirilen ve transhümanizmle örtüşen teknolojileri, aynı zamanda eleştirel posthümanizm ile örtüşen etik, çevresel ve sosyo-politik kaygıları inceleyerek, bu tez, seçilen eserlerde transhümanist yaklaşımın tekno-iyimser vizyonu ile böyle bir vizyonun tekno-kapitalist toplumlarda ortaya çıkan benzeri görülmemiş sonuçları arasındaki çatışmayı göstermeyi amaçlamaktadır. Seçilen eserler, teknolojinin insan deneyimlerini ve diğer varlıklarla ilişkilerini şekillendirmedeki rolünü anlamak için analiz edilmekte ve nihayetinde insan olmanın ne anlama geldiğini yeniden tanımlanmaya yönelir. Bu tez, Julian Huxley, Max More, Nick Bostrom, Donna Haraway, N. Katherine Hayles ve Rosi Braidotti gibi önemli savunucuların görüşlerine dayanarak transhümanizm ve eleştirel posthümanizm teorik çerçevelerini kullanmaktadır. Bu analiz aracılığıyla tez, edebiyatın gelişmekte olan teknolojilere yönelik toplumsal bakış açılarını şekillendirme ve insanlığın geleceği üzerine eleştirel düşünmeyi tetikleme gücünü vurgulamaktadır. Transhümanizmin tekno-iyimser vizyonu ile posthümanizmin eleştirel bakış açılarını karşılaştıran bu tez, teknolojik ilerlemenin bireyler, toplum ve çevre üzerindeki daha geniş etkilerini dikkate alan dengeli bir yaklaşıma duyulan ihtiyacın altını çizmektedir. Çalışma nihayetinde, bu edebi eserlerin insan geliştirme teknolojileriyle ilişkili kaygıları nasıl yansıttığını ve bunlara karşı nasıl uyardığını göstermeyi ve hızlı teknolojik değişim çağında insanlığın potansiyel geleceğine dair incelikli bir anlayış sunmayı amaçlamaktadır.

This dissertation aims to study three twenty-first-century dystopian science and speculative fiction, focusing on Margaret Atwood's Oryx and Crake, Frankissstein: A Love Story by Jeanette Winterson and Altered Carbon by Richard K. Morgan within the context of transhumanism and critical posthumanism. By examining the technologies developed to transcend human physical, cognitive and psychological limitations that intersect with transhumanism, as well as the ethical, environmental, and socio-political concerns that intersect with critical posthumanism, this thesis aims to show the inherent conflicts between the techno-optimistic vision of the transhumanist approach and the unprecedented outcomes of such a vision that arise in techno-capitalist societies within the selected novels. The selected novels are analysed to understand the role of technology in shaping human experiences and relationships with other beings, ultimately leading to the redefinition of what it means to be human. This dissertation employs the theoretical frameworks of transhumanism and critical posthumanism, drawing on key proponents such as Julian Huxley, Max More, Nick Bostrom, Donna Haraway, N. Katherine Hayles, and Rosi Braidotti. Through this analysis, the dissertation highlights the power of literature to shape societal perspectives on emerging technologies and provoke critical reflection on the future of humanity. By comparing transhumanism's techno-optimistic vision with posthumanism's critical perspectives, this dissertation underscores the need for a balanced approach to technological progress that considers the broader implications for individuals, society, and the environment. The study ultimately seeks to demonstrate how these literary works reflect and warn against the anxieties associated with human enhancement technologies, offering a nuanced understanding of the potential future of humanity in an age of rapid technological change.