Shakespeare ve Marlowe'un oyunlarında III. Richard ve Barabas'ın dışlanmış kötü karakter olarak tasviri

Abstract

Bu tezin konusu, Shakespeare'in III. Richard ve VI. Henry ozyunlarinda yer alan III. Richard ve Marlowe'un Maltalı Yahudi adlı oyunundaki Barabas karakterlerinin 'istisnai' davranışlarının gelişimi ve bu karakterlerin nasıl kötü özellikler kazandıkları ile ilgilidir. Freud'un 'Psikanalizle Buluşan Bazı Karakter Tipleri: istisnalar' çalışmasına dayanan ve daha sonra Harold Blum'un teorik araştırmaları aracılığıyla açıklanan bu tez, III. Richard ve Barabas'taki 'İstisnai' davranışı vurgulamaktadır. Ayrıca bu tez, III. Richard'ı şekil bozukluğu açısından Freud'un açıkladığı 'istisnai' karakteri geliştirmede bir faktör olarak, Barabas'ı ise Blum'un açıkladığı Hıristiyan bir toplumda dışlanmış bir Yahudi açısından değerlendirir. Ardından, bu karakterlerin maruz kaldığı kötü muamelelerinin bir sonucu olarak nasıl 'telafi' aradıklarını ve onların kötü karakterler olduğunu kanıtlayan Makyavelist ilkelerinden istifade ederek amaçlarına, yani 'telafi'ye nasıl ulaştıklarını açıklar. Ayrıca bu tezde, kötü karakter temsilini açıklamak için , kötülük özellikleri Machiavelli'nin Prens kitabının Elizabeth dönemi anlayışıyla ilişkilendirilir. Bu iki oyunun seçilmesinin önemi, ana karakterlerinin, ister III. Richard örneğinde olduğu gibi doğuştan olsun, isterse Barabas'ın durumundaki gibi çevredeki toplumun bir sonucu olsun, her iki türde de kötü muamele örneğinin bulunmasıdır. Ayrıca, Makyavelist ilkeler açısından, bu iki oyun, 16. yüzyıl dramasında Makyavelist kötü karakterlerin öncüleri ve Prens'deki manifestolar bağlamında öne çıkar. Bu tez üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm, şekil bozukluğu açısından Freud'un 'İstisna' teorisine ve Yahudi karşıtlığı açısından ise Blum'un teorisine odaklanmaktadır. Ardından. Prens'teki Makyavelist ilkeleri ve bu ilkelerin Elizabeth toplumu üzerindeki etkisini ve Innocent Gentillet'nin Kont-Machiavelli kullanımını vurgular. İkinci bölüm, VI. Henry'nin 2. ve 3. bölümlerinde ve III. Richard oyununda III. Richard'ın şekil bozukluğunu ve bu bozukluğun karakteri üzerine etkisini Machiavelli'nin kitabına dayanarak III. Richard'ın 'telafi' arayışını ve kötülüğünü tartışmaktadır. Son olarak üçüncü bölüm, Yahudi karşıtlığının Barabas'ın 'istisnai' karakter gelişimini nasıl etkilediğini, bunun onun 'telafisi' arayışına nasıl yol açtığını ve Barabas'ın amacına ulaşmak için uyguladığı Makyavelist ilkelerini ele almaktadır.

The subject of this thesis concerns the development of the 'Exceptional' behaviour in the characters Richard III in Shakespeare's Richard III and Henry VI Part 2 and 3, and Barabas in Marlowe's The Jew of Malta, and how these characters attain villainous traits. Based on 'Some Character-Type Met with Psychoanalysis: The Exceptions' by Freud and furtherly explained by Harold Blum, this thesis highlights the 'Exceptional' behaviour in Richard III and Barabas. It considers Richard III in terms of deformity as a factor in developing the 'Exceptional' character, which is explained by Freud, and Barabas in terms of an outcast Jew in a Christian society, which is explained by Blum. Then, the thesis analyses how these characters seek 'compensation' as a result of their mistreatment, and how they reach their aim, the 'compensation', by harnessing the Machiavellian maxims, which in turn prove them as villains. In order to highlight the villainy, this thesis relates the villainous traits to the Elizabethan understanding of Machiavelli's book The Prince. The significance of choosing these two plays is that their main characters are an example of mistreatment in both types, whether it is congenital as in the case of Richard III, or as a result of the surrounding society in the case of Barabas. Furthermore, in terms of Machiavellian maxims, these two plays stand as pioneers for the Machiavellian villains, and manifestations of The Prince in the the16th-century drama. This thesis consists of three chapters. The first chapter focuses on 'The Exception' theory in terms of deformity by Freud, and in terms of anti-Semitism by Blum. Then the thesis highlights the Machiavellian maxims in The Prince and their effects on Elizabethan society, and the use of Countre-Machiavelli by Innocent Gentillet. The second chapter discusses the deformity of Richard III in the three plays Henry VI Part 2 and Part 3, and The Tragedy of King Richard III, the effect of this deformity on his character and his seeking for 'compensation', and his villainy in relation to Machiavelli's book. The third chapter concerns Barabas in terms of anti-Semitism and how it affects his 'exceptional' character development, how it leads to his 'compensation', and the Machiavellian Maxims that he practices in order to achieve his aim.