Kolombiya ve Türkiye'de geçici koruma altındaki Venezuela ve Suriye nüfusu: Karşılaştırmalı bir çalışma

Abstract

Bu tez, birbirlerinin mülteci deneyimini geliştirmek üzere, Suriye iç savaşı ve Venezuela ekonomisinin kötüleşmesiyle ortaya çıkan mülteci krizine çözüm bulmak adına Kolombiya ve Türkiye tarafından uygulanan politika ve programlara dair karşılaştırmalı bir tezdir. Bu çalışma, 20. yüzyılın ikinci yarısında Kolombiya'nın yaşadığı iç sorunlardan başlayarak, Afrika ve Asya'daki göç alan ülkelerin uyguladığı politikalar da dâhil olmak üzere dünyadaki güncel olaylara değinerek göç akışı yaratan önemli vakalardan oluşan tarihsel bir bölüm içermektedir. Karşılaştırmalı bir çalışma olarak bu tez, her iki ülke tarafından uygulanan politika ve programları; yasal çerçeve, sağlık, eğitim, işe erişim, barınma ve Suriyelilerin yarattığı krizle başa çıkmak için alınan uluslararası yardımlar gibi diğer önemli noktaları içermektedir. Bu ülkelerin politikalarındaki temel farklılıkları bulmak için inceleme sonrası elde edilen bilgiler çaprazlanmış ve sonuç olarak ülkelerin mülteci deneyimini geliştirmek adına verimli olabilecek unsurlara sahip olduğu bulunmuştur. Türkiye özelinde, ulusal ve uluslararası fonlardan Suriyelilere maddi yardım sağlanmasına yönelik gelen bütçenin Kızılay Kart sistemi ile uygulanması, mülteci nüfusuyla ilgilenilmesi adına sınır illerinde tam donanımlı kampların kurulması ve Suriyelilerin ülkede yerleştirmek adına yeniden dağıtım uygulamaları bu çalışmalardandır. Öte yandan, Kolombiya'nın deneyimi, geçici koruma sona erene kadar uzun süreli oturma vizesi sağlanması ve 2011'den sonra ülkede doğan çocuklara Kolombiya vatandaşlığı verilmesi gibi Türkiye ile paylaşılacak önemli hususlar içermektedir. Bu tez, Joseph Nye'ın akıllı güç teorisine dayanmaktadır ve bunların uygulanmasının dış politikada fayda sağlamak için nasıl değerli olabileceğini göstermektedir. Bu durumda Türkiye, yalnızca ülkeye değil, aynı zamanda mülteci nüfusuna da fayda sağlayan avantajlar ve anlaşmalar için mültecileri Avrupa Birliği ile olan ilişkisinde bir baskı unsuru olarak etkili olarak kullanmıştır. Bu durum, Kolombiya'nın mülteci nüfusu için avantajlar elde etmek adına bölgesel ölçekte kullanabileceği bir olguyu ön plana çıkarmaktadır. Anahtar Sözcükler: göç, sığınmacılar, Kolombiya, Türkiye, Akıllı güçThis thesis is a comparative study of the policies and programs applied by Colombia and Turkey in order to respond to the refugee emergency created by the deterioration of the economy in Venezuela and the civil war in Syria, with the aim of finding aspects that could benefit each other´s refugees' experience. This work provides a historical outlook, offers the current point of view regarding the refugee situation around the world, and describes relevant cases that generated a flux of emigration, starting with the flux of refugees caused by the internal problems of Colombia during the second half of the 20th century, and moving on to current cases in Africa and Asia, and the policies applied by the receiving countries. Considering that this thesis is a comparative study, it focuses on aspects, such as legal framework, health, education, access to work, housing, other important aspects, and the international assistance received in order to attend the crisis generated by the population under temporary protection. The information obtained after the investigation was crossed finding those elements that may enhance each other´s refugee experience. In the case of Turkey, the aspects that would set an exemplar found correspond to features such as the application of the Kızılay Kart system for providing financial aid with national and international funds, the instauration of full-equipped camps in the borderline cities, and the redistribution implemented to accommodate the Syrians around the country. On its side, Colombia´s legal framework provides important aspects to share with Turkey, such as the possibility of acquiring a long-term residence visa by the expiring time of the temporary protection, and the grant of Colombian citizenship to the children population born in Colombia after 2011. The thesis is based on the smart power approach of Joseph Nye and shows how a smart strategy may prove to be valuable for obtaining benefits in the foreign policy. In this sense, Turkey effectively used the refugees as a leverage tool in its relationship to the European Union, in order to obtain advantages and agreements that profited not only the country, but also the refugee population, and this configures a fact that Colombia could replicate in a regional scale. Keywords: migration, refugees, Colombia, Turkey, Smart power