Toplumsal hareketlerin demokratik rejimlerde politikalara etkilerinin karşılaştırmalı analizi

Abstract

Toplumsal hareketler taleplerini dile getirdikleri süre boyunca siyasi sistemlerden cevap almak ve değişim yaratmak için mücadele ederler. Siyasi sistemlerin toplumsal hareketlere cevap verebilirlik süreçleri beş farklı seviyeden oluşur. Toplumsal hareketlerin kamu politikalarını nasıl etkilediklerini inceleyen bu araştırmada, cevap alma süreçlerinin üçüncü etki seviyesi 'politika bağlamında cevap verebilirlik' seviyesine kadar olan süreç incelenmiştir. Toplumsal hareketlerin cevap alma süreçlerinin üçüncü etki seviyesine ulaşması ve değişim yaratması için eylemlerinde bulundurmasının avantajlı olacağı sürekli, gerekli ve yeterli koşullar vardır. Toplumsal hareketler sürekli koşullar sayesinde mobilize olur. Gerekli koşullar sayesinde görünürlük kazanır. Yeterli koşullar sayesinde siyasi karar vericilere erişim sağlar ve iş birliği imkanına ulaşır. Mobilize olmak için sürekli örgütlenmeli ve ağ kurmalı, miras ve protesto döngüsünü sağlamalıdır. Görünür olmak için gerekli medya ve kamuoyu desteğiyle dikkat çekmelidir. Erişim ve iş birliği sağlamak için ittifaklar kurmalıdır. Bu bağlamda bu araştırma, toplumsal hareketlerin sürekli, gerekli ve yeterli koşulları sağladığı sürece etki modellerindeki taktik ve stratejilerden faydalanarak cevap alma süreçlerindeki politika bağlamında cevap verebilirlik seviyesine ulaştığını savunmaktadır. Bu teorik çerçeve kapsamında toplumsal hareketlerin kamu politikalarına olan etkilerini görmek için dört demokratik ülkedeki toplumsal hareketler incelenmiştir. Ülkeler Fransa, ABD, Şili ve Türkiye'dir. Bu ülkelerin siyasi sistemleri, hükümet biçimleri, sosyo-kültürel yapıları, ekonomik düzeyleri birbirinden farklıdır. Burada önemli olan, toplumsal hareketlerin birbirinden farklı yapılara veya düzeylere sahip ülkelerde veya zamanlarda meydana geldiğinde dahi sürekli, gerekli ve yeterli koşullar sayesinde kamu politikalarını etkileyebilecek olmasıdır. Buna göre, Fransa'da 2018-2022 yılları arası Sarı Yelekliler Hareketi, ABD'de 2014-2022 yılları arası Black Lives Matter Hareketi, Şili'de 2019-2022 yılları arası Santiago Metro Protestosu kısa dönemli ve Türkiye'de 1982-2015 yılları arası Bağımsız Kadın Hareketi uzun dönemli incelenerek koşullar çerçevesinde cevap alma süreçlerinden politika bağlamında cevap verebilirlik etkisine erişim sağlamış, politikaları etkileme konusunda başarılı olmuştur. İncelenen toplumsal hareketler bu başarılara ulaşırken etki modellerindeki taktik ve stratejilerden faydalanarak dolaylı veya ortak etki modelini kullanmıştır.Social movements aim to create change bu mobilizing people in line with their demands. This thesis investigates the influence of social movements on public policy, focusing specifically on the third level of political system responses; policy responsiveness. It posits that for social movements to reach responsiveness in policy level and hence change policies, they must establish and maintain a set of continuous, necessary, and sufficient conditions. Continuous conditions are the ongoing efforts required for sustained mobilization, including organized activities, network building, and the perpetuation of a legacy of protest. Necessary conditions, such as media support and public support, enhance the visibility of social movements and their ability to place demands on the political agenda. Sufficient conditions enable social movements to access and influence political decision-making processes, facilitating cooperation and alliance formation. The study argues that once social movements facilitate these continuous, necessary and sufficient conditions in their tactics and strategies, they can achieve a level of responsiveness that impacts public policy. Based on this theoretical framework, the study examines four social movements in procedurally democratic countries with different political systems, forms of government, socio-cultural structures, and economic levels; France, USA, Chile, and Turkey. Within these different countries, France's Yellow Vests (2018-2022), the Black Lives Matter movement in the USA (2014-2022), Chile's Santiago Metro Protest (2019-2022), and Turkey's Independent Women's Movement (1982-2015) are analyzed. Despite differences in duration and geographical context, these movements have all reached a significant level of political responsiveness, demonstrating the ability to influence policy through the fulfillment of continuous, necessary, and sufficient conditions.