Twitter'da siyasal nefret söylemi: 30 Mart 2014 ve 31 Mart 2019 yerel seçimler Ankara ili

Abstract

Nefret söylemi, bireyin başka birey ya da gruba din, dil, etnik köken, ırk, ten rengi, mezhep, cinsiyet, cinsel yönelim, fiziki veya zihinsel engel gibi farklılardan dolayı yöneltilen olumsuz söylemlerdir. Nefret söylemi ve nefret suçu birbirini tetikleyici özellikler de oldukları için ilk anda müdahale yapılmazsa ilerleme göstermektedir. Geleneksel medya için kullanılan kitle iletişim araçları denetleniyor iken, yeni medya için kullanılan sosyal ağların denetimi daha zordur. Bu sebepten dolayı nefret söylemi ve nefret suçu, yeni medya platformlarında daha kolay yayılım gerçekleştirmektedir. Yeni medya ağlarından biri olan Twitter da anlık içeriklerin üretilmesi, içeriklerin beğenilmesi, içeriklerin başka kullanıcılar tarafından kendi profilerinde kullanması (retweet), içeriklere başka kullanıcıların etiketlenmesiyle (mention) de fazla kişilere ulaşılması ve paylaşılan içerikleri sınıflandırmaya yarayan hashtag gibi özellikleriyle nefret söyleminin üretilmesi, yaygınlaştırılması ve normalleştirilmesi Twitter'ın yapısından kaynaklı olarak geleneksel medyadan farklı olarak nefret söyleminin normalleşmesinde etkilidir. Hazırlanmış bu çalışmada, nefret söyleminin kolay yayılım gerçekleştirdiği platformlarından biri olan Twitter'daki siyasal nefret söylemi üzerine odaklanılmıştır. Siyasal nefret söylemine ise, 30 Mart 2014 ve 31 Mart 2019 yerel seçimleri baz alınarak bakılmıştır. Sonucunda iki yerel seçimdeki Ankara Büyükşehir Belediye Başkan adaylarının, kişisel Twitter hesaplarına yorum olarak gelen nefret söylemi içerikli paylaşımların azalış gösterdiğine dair bulgular doğrultusunda çalışma sonuca bağlanmıştır.

Hate speech is discriminatıry speech directed against another individual or group due to differences such as religion, language, ethnic origin, race, skin colour, sect, gender, sexual orientation, physical or mental disability. Since hate speech triggers hatred, it is a primary objective of societies and states to prevent it through education, or, if necessary, by means of law to achieve a more democratic culture. However, social networks of the new media are difficult to control in this regard as they eschew traditional forms of state surveillance. For this reason, hate speech and hate crime spread more easily in the new media platforms. This study focuses on political hate speech on Twitter, which is one of the platforms where hate speech spreads easily. In this thesis, to see how hate speech is disseminated in social media platforms and to investigate how such intolerant attitudes can be prevented, political hate speech was analysed based on 30 March 2014 and 31 March 2019 local elections in Turkey's capital city, Ankara. The study, in this regard, concentrates on the posts of the Ankara Metropolitan Mayor candidates in two local elections decreased, analysing them in connection with the responses they received and how, or to what extent hate speech was prevalent in such discourse.