Özsuca, Fatma Filiz

Loading...
Profile Picture
Name Variants
F., Ozsuca
Ozsuca,Fatma Filiz
Ö., Fatma Filiz
F.F.Ozsuca
O.,Fatma Filiz
Fatma Filiz, Özsuca
Ozsuca, Fatma Filiz
F. F. Ozsuca
Ozsuca,F.F.
F.F.Özsuca
Özsuca, Fatma Filiz
Özsuca,F.F.
F. F. Özsuca
Fatma Filiz Özsuca
Fatma Filiz, Ozsuca
O., Fatma Filiz
Ö.,Fatma Filiz
F.,Özsuca
Job Title
Öğretim Görevlisi
Email Address
filiz.ozsuca@atilim.edu.tr
Scopus Author ID
Turkish CoHE Profile ID
Google Scholar ID
WoS Researcher ID
Scholarly Output

3

Articles

2

Citation Count

0

Supervised Theses

0

Scholarly Output Search Results

Now showing 1 - 3 of 3
  • Article
    Citation Count: 0
    2014-2019 YILLARI ARASINDA GERÇEKLEŞEN ENDÜSTRİYEL TASARIM EĞİTİMİNDE ORTAK TEMEL TASARIM ÇALIŞTAYLARININ ETKİLERİ
    (2021) Özsuca, Fatma Filiz; Industrial Design
    Tüm tasarım disiplinlerinde olduğu gibi Endüstriyel Tasarım eğitimi de “Temel Tasarım” ile başlar. Orta öğretimin sonuna kadar hiç karşılaşılmayan bir yöntemle ders yapmak, uygulamalı olarak soyut konuları görselleştirmek, öğrencilerin en çok zorlandığı aşamadır. Türkiye’de günümüz verilerine göre 32 üniversitede Endüstriyel Tasarım eğitimi verilmektedir. Bu üniversitelerin 5 tanesinin bulunduğu Ankara’da 2014 yılında başlatılan bir çalıştay formatı ile eğitim öğretimde ortak, farklı yöntemler ile öğrenci profillerinin eğitimdeki etkileri gözlenmiştir. Çalıştay formatının amacı öğrenciler, öğretim elemanları ve ders içerikleri ile işleniş yöntemlerinin karşılıklı tanıtılması ve aynı eğitimi alan öğrencilerin ortak zeminde iş yapma becerisi elde edebilmesine yardımcı olmaktır. Çalıştay çıktısı olarak yapılan işlerin sergilenmesi de önemlidir. Aynı formatta toplam 3 çalıştay gerçekleşmiştir. 2017 sonrasında gerek üniversitelerdeki kontenjanın artması ve gerekse mekânsal sınırlılıklar sonucu farklı bir formatta çalıştaylar gerçekleşmiştir. Bu makalede ortak çalıştaylar ve farklı okullar ile Atılım Üniversitesi Endüstriyel Tasarımı Bölümü olarak katılım sağlanan ortak çalıştaylar incelenmiştir. Burada incelenen çalıştaylar dışında farklı okullar arasında ortak çalışmaların yapıldığı bilinmektedir.
  • Review
    Citation Count: 0
    Elbise-i Osmaniye – 1873 Viyana Sergisi – Kıyafet Albümleri
    (2022) Özsuca, Fatma Filiz; Industrial Design
    Osmanlı resim sanatlarının saray ve çarşı ressamları tarafından gerçekleştirilen eserleri arasında önemli yer teşkil eden ‘kıyafet albümleri’, 1873 Viyana Dünya Sergisi katılımı için özel hazırlanan ‘Elbise-i Osmaniye’ kavramsal olarak benzerlik göstermekte ancak yapılış amacı ve kullanılan teknikler açısından birbirlerinden ayrılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, 1873 Viyana sergisi, Elbise-i Osmaniye ve kıyafet albümleri geleneğinin incelenmesi ve karşılaştırma yapılmasıdır. Kıyafet albümlerinin günümüze ulaşan örnekleri ve Elbise-i Osmaniye ile ilgili yazılan değerlendirmeler araştırılmıştır. Osmanlı sanatı çerçevesinde 16. yüzyıldan başlayarak gelişen kıyafet albümleri ile 1873 Viyana Sergisi için özel olarak hazırlanan Elbise-i Osmaniye karşılaştırıldığında kavramsal temelde benzerlikler gözlenmektedir. Osmanlı resim sanatının önemli bir dönemine ışık tutan Kıyafet albümleri hem resim sanatının gelişimini hem de Osmanlı İmparatorluğu sınırlarında yaşayan insanların yapısını yansıtmaları açısından önemli yere sahiptir. İlki 1851 yılanda Londra’da düzenlenen Dünya Sergilerinin temel amacı dünyadaki farklı ülkelerin üretim olanaklarının, kültürel yapılarının ve sosyal yaşamlarının tanıtımı ve bilgi alışverişine olanak sağlamaktır. 1873 Viyana Sergisi için hazırlanan Elbise-i Osmaniye bu temelden yola çıkılarak hazırlanmış ve Osmanlı ahalisini bölgelere, etnik kökenlerine, cinsiyete, mesleklere göre ayrıntılı sınıflandırma yaparak fotoğraf ile belgelemiştir.
  • Article
    Türkiye’de Tarım Makinelerinin Gelişimi
    (2022) Özsuca, Fatma Filiz; Industrial Design
    İlk insanlar göçer, toplayıcı döneminde dahi beslenme için avcılık kadar tarım ile de uğraşmıştır. Bu nedenle de en eski aletler arasında tarıma yönelik olanlarının bulunduğu gözlemlenmektedir. Öncelikle taş aletlerle başlayan süreç bakır aletlere geçiş ile devam etmiştir. Kazılardan anlaşıldığı üzere bıçak, kazma aleti, ok uçları gibi kesici aletler çakmaktaşı ve kemikten yapılmaktaydı. Toprağı işlemek için taş ya da geyik boynuzu gibi sert malzemelerden yapılan çapalar kullanılırdı. Çapaların rahat tutulması ve kullanılabilmesi için ağaç sap geçirilirdi. Ekinlerin biçilebilmesi ise inek kaburgası ya da ağaçtan yapılan oraklarla mümkün olabiliyordu. Kesici kenar gereksinimi olduğunda ise yine çakmaktaşına başvuruluyordu.