Günday, MetinKarabıyık, Muhammet Sıddık Sami01. Atılım University04. School of LawLaw2025-12-052025-12-052025https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/TezGoster?key=V-oEQd0LkkqRGCXNzJWCTXdAnjtoI_JhGndqVmOzy6Tt_TOGFm82xLNLO0g5U20thttps://hdl.handle.net/20.500.14411/110286545 sayılı Kanunla 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45 inci maddesinde yer alan itiraz kanun yolu kaldırılmış ve aynı maddede yapılan düzenlemeyle, ilk derece mahkemelerince verilen ve kesin olmayan nihai kararlara karşı başvurulabilen olağan bir kanun yolu olarak istinaf kanun yolu idari yargılama usulüne dâhil edilmiştir. 20/07/2016 tarihinde yürürlüğe giren istinaf kanun yoluyla birlikte bölge idare mahkemeleri istinaf mercii olarak görev yapmaya başlamış ve iki dereceli yargılamadan üç dereceli yargılamaya geçilerek idari yargılamada önemli bir dönüşüm yaşanmıştır. İstinaf kanun yolu, uyuşmazlığa ilişkin maddi ve hukuki denetimin yapıldığı genel bir kanun yolu olarak düzenlenmiştir. Bu yolla hem adil ve etkin bir yargılamanın yapılması hem de uyuşmazlıkların birçoğunun istinafta kesinleşmesi öngörülerek yargılamanın daha hızlı sonuçlandırılması amaçlanmaktadır. Bunun yanında Danıştay'a giden dosya sayısının azalmasıyla birlikte Danıştay'ın içtihat mahkemesi olma rolünün kuvvetlendirilmesi de istinaf kurumunun amaçları arasında yer almaktadır. Çalışmada öncelikle, istinaf kurumunun hukuki niteliği ve tarihsel gelişimi incelenmekte, ardından kanun yolları içindeki yeri değerlendirilerek temyiz kanun yolu ve yürürlükten kalkan itiraz kanun yoluyla karşılaştırmalı analizi yapılmaktadır. Akabinde idari yargı bağlamında istinaf başvurusunun yapılma ve incelenme usulleri ile bölge idare mahkemelerinin istinaf başvurusu üzerine verdikleri karar türleri ve bu kararların hukuki sonuçları ele alınmaktadır. Neticeten çalışmada, istinaf kanun yolunun teorik çerçevesi ortaya konulmakta, uygulamadaki işleyişi analiz edilmekte ve karşılaşılan sorunlara çözüm önerileri sunulmaktadır. Anahtar Sözcükler: İdari Yargılama Usulü, İstinaf, Bölge İdare Mahkemesi, Kanun Yolu, Temyiz.With the enactment of Law No. 6545, the objection procedure previously stipulated in Article 45 of the Administrative Jurisdiction Procedure Law No. 2577 was abolished, and with the amendments made to the same article, the appeal procedure was incorporated into the administrative adjudication system as an ordinary legal remedy against non-final judgments rendered by first-instance administrative courts. With the entry into force of the appeal procedure on 20 July 2016, regional administrative courts began functioning as appellate bodies, marking a significant transformation in administrative judicial proceedings by transitioning from a two-tiered to a three-tiered system. The appeal procedure has been designed as a general legal remedy allowing both factual and legal review of disputes. It aims to ensure a fair and effective adjudication process and to expedite the resolution of cases by enabling a substantial number of disputes to be finalized at the appellate stage. Furthermore, the reduction in the number of cases submitted to the Council of State strengthens its role as a precedent-setting high court, which is also among the objectives of the appellate system. This study first examines the legal nature and historical development of the appeal procedure. Then, its place among other legal remedies is assessed, with a comparative analysis between the appeal, the former objection procedure, and the cassation procedure. Subsequently, the procedures for filing and examining an appeal within the context of administrative jurisdiction, the types of decisions rendered by the regional administrative courts upon appeal, and the legal consequences of such decisions are discussed. Ultimately, the study presents the theoretical framework of the appeal procedure, analyzes its practical functioning, and proposes solutions to encountered problems. Keywords: Administrative Jurisdiction Procedure, Appeal, Regional Administrative Court, Legal Remedy, Cassation.trHukukLawMaster Thesis